Stanisław Szafnicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Szafnicki
Ilustracja
Stanisław Szafnicki przed 1932
Data i miejsce urodzenia

1891
Częstochowa

Data śmierci

1967

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Lwowska

Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Szafnicki (ur. 1891 w Częstochowie, zm. 1967) – polski inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1891 w Częstochowie[1][2][3][a]. Był uczestnikiem strajku szkolnego w 1905[2][3]. W 1912 jako eksternista zdał egzamin dojrzałości w C. K. Szkole Realnej we Lwowie (analogicznie Jan Berlinerblau, a także Tadeusz Kruszyński)[3][5]. Podjął studia na Politechnice Lwowskiej, które ukończył po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w 1922 w Oddziale Elektrotechnicznego Wydziału Mechanicznego uczelni, uzyskując tytuł inżyniera[1][2][3][6]. W 1922 został członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[7]. Podczas studiów był przewodnikiem turystycznym, działał w Akademickim Klubie Turystycznym we Lwowie, w którym pełnił funkcje zastępcy skarbnika, sekretarza[2][3][8]. Działał także w Towarzystwie „Bratniej Pomocy Słuchaczów Politechniki we Lwowie”[9]. Ponadto udzielał się jako konstruktor Związku Awiatycznego Słuchaczów Politechniki Lwowskiej, a także jako drugoplanowy aktor[2][3]. Hobbystycznie był także lotnikiem[2][3].

Od 1918 był zatrudniony na stanowisku instruktora przy zasiekach elektrycznych własnego systemu, następnie do 1923 w przedsiębiorstwie Brown-Boveri, do 1925 w Towarzystwie Eksploatacji Soli Potasowych w Kałuszu[1]. Później od 1925 kierował we Lwowie przy ul. Stefana Batorego 1936 własnym biurem budowy elektrowni[1][3]. W tej profesji dokonywał elektryfikacji zdrojowisk, uzdrowisk i mniejszych miast południowo-wschodniej II Rzeczypospolitej, wśród których do 1930 można wymienić: Kałusz, Skole, Gródek Jagielloński, Buczacz, Sanok, Śniatyn[10], Horodenka, Dobromil, Ustrzyki Dolne, Biłgoraj, Trembowla, Rohatyn, Dawid-Gródek, Horyniec, Bursztyn, Szczebrzeszyn[1][3][11]. Należał do oddziału lwowskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich[12][13]. W połowie lat 30. prowadził z Jerzym Szczerbińskim Zakłady Mechaniczne „Sigma” spółka z o.o. z siedzibą przy ulicy Dzielnej 21 w Warszawie, które zajmowały się urządzaniem schronów przeciwgazowych według obowiązujących norm[14]. W 1939 Stanisław Szafnicki był przypisany do adresu ulicy Koszykowej 73[15].

Po zakończeniu II wojny światowej od 1946 do 1949 prowadził przedsiębiorstwo zajmujące się wytwarzaniem urządzeń elektrycznych, które zostało zlikwidowane przez władze komunistyczne[2]. Wówczas zamieszkał w Katowicach[2].

Zmarł w 1967[4]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284c wprost-4-2)[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według inskrypcji nagrobnej urodził się w 1894, zob.[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Stanisław Szafnicki. W: Album inżynierów i techników w Polsce. T. T. 1, Cz. 3: Życiorysy. Lwów: Towarzystwo Bratniej Pomocy Studentów Politechniki Lwowskiej, 1932, s. 109.
  2. ↑ a b c d e f g h Stanisław Fryze: Profesor Fryze we wspomnieniach studentów i wychowanków. Profesor Fryze we wspomnieniach o inżynierze Stanisławie Szafnickim. W: Profesor dr inż. Stanisław Fryze (1885-1964) : pionier elektrotechniki, nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń polskiej młodzieży akademickiej. Katowice: Polskie Towarzystwo Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Stowarzyszenie Elektryków Polskich, 2010, s. 194-196. ISBN 978-83-929759-0-8.
  3. ↑ a b c d e f g h i Piotr Flor. Elektrownia Miejska – nasza duma. „Tanew”. Nr 29 (287), s. 14, 2017. ISSN 1232-8588. 
  4. ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW SZAFNICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-07-16].
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1912. Lwów: 1912, s. 90.
  6. ↑ Spis inżynierów elektryków polskich. Warszawa: Związek Polskich Inżynierów Elektryków, 1936, s. 50.
  7. ↑ Członkowie Towarzystwa w drugiem dwudziestopięcioleciu (1902-1926). W: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1877-1927 : księga pamiątkowa / wydana przez komisję, wybraną z łona Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie. Lwów: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 95.
  8. ↑ Sprawozdanie roczne Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie za rok 1910. Lwów: 1911, s. 21.
  9. ↑ Spraw bieżące. „Czasopismo Techniczne”. Nr 1, s. 15, 1912. 
  10. ↑ Przemysł i handel. Śniatyn. „Przegląd Elektrotechniczny”. Nr 10, s. 210, 15 maja 1927. 
  11. ↑ Dział III. Ogłoszenia. W: Zdrojowiska i Uzdrowiska Polskie. Przewodnik ilustrowany na rok 1927. Warszawa: 1927, s. XVI.
  12. ↑ Stowarzyszenie Elektryków Polskich. „Przegląd Elektrotechniczny”. Nr 15, s. 421, 1 sierpnia 1930. 
  13. ↑ Z życia organizacyj. Stowarzyszenie Elektryków Polskich. „Przegląd Elektrotechniczny”. Nr 9, s. 281, 1 maja 1932. 
  14. ↑ Ogłoszenie. „Kurier Warszawski”. Nr 300, s. 2, 1 listopada 1935. 
  15. ↑ Obwieszczenie. „Dziennik Zarządu Miejskiego w m.st. Warszawie”. Nr 26, s. 6, 31 marca 1939. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Szafnicki&oldid=71788540”