Stanisław Tochowicz
| Data urodzenia |
7 maja 1925 |
|---|---|
| Data śmierci |
3 października 1994 |
| profesor nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1990 |
| Uczelnia | |
| prorektor Politechniki Śląskiej | |
Stanisław Tochowicz (ur. 7 maja 1925, zm. 3 października 1994) – polski metalurg, profesor nauk technicznych, profesor i dyrektor Instytutu Metalurgii Politechniki Śląskiej, prorektor Politechniki Śląskiej, profesor i kierownik Zakładu Metalurgii Stali Politechniki Częstochowskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1925 roku[1] (inne źródła podają rok 1923[2]) jako syn pochodzącego ze Słomnik Antoniego Tochowicza i Kazimiery Florentyny Tochowicz z domu Malskiej. Miał czworo rodzeństwa. Jego krewnym był kardiolog Leon Tochowicz.
Ukończył Państwową Techniczną Szkołę Górniczo-Hutniczo-Mierniczą[2]. Podczas studiów w Akademii Górniczej w Krakowie uczestniczył w krakowskich protestach studenckich w maju 1946, jako wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej szedł na czele pochodu protestacyjnego 3 maja[3]. W 1949 roku ukończył studia na AGH ze stopniem inżyniera[1][2].
Od 1948 roku pracował w hucie „Pokój”, gdzie doszedł do stanowiska głównego technologa huty[4][1]. W 1952 roku, mając dwadzieścia dziewięć lat, został głównym stalownikiem Centralnego Zarządu Przemysłu Hutniczego. Następnie został zastępcą dyrektora do spraw postępu technicznego w Zjednoczeniu Hutnictwa Żelaza i Stali[4][1].
W 1967 uzyskał stopień doktora na AGH[2]. W 1968 rozpoczął pracę na Politechnice Śląskiej. W tym samym roku uzyskał docenturę[2]. Od 1972 był profesorem Politechniki Śląskiej[2], organizował jej filię w Katowicach. Był dyrektorem Instytutu Metalurgii oraz prorektorem Politechniki Śląskiej. W roku 1982 przeniósł się do Politechniki Częstochowskiej, gdzie skoncentrował się na działalności badawczej i gdzie kierował Zakładem Metalurgii Stali[4][1]. W 1990 uzyskał tytuł profesora[5].
Zajmował się szczególnie zastosowaniem plazmy w metalurgii. Był ekspertem Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju Przemysłowego w Ameryce Południowej, Afryce i Turcji. Działał w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, którego został honorowym członkiem. Był też redaktorem czasopism technicznych[4][1].
Przeszedł na emeryturę w 1993 roku[4]. Zmarł 3 października 1994. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXXIV, rząd: płd, miejsce: 19).
Był żonaty, miał dwoje dzieci.
Publikacje (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- Wytrawianie stalowych blach cienkich w kwasach. Stalinogród: Wydawnictwo Górniczo-Hutnicze, 1955. Współautor: Leonid Andrejew.
- Dokumentacja planowania wykonawczego produkcji wydziału stalowni. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Techniczne, 1953. Współautorzy: Bogdan Kołomyjski, Jerzy Czarny.
- Elektrometalurgia stali. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1973. Współautor: Tadeusz Mazanek.
- Wpływ intensywności przenoszenia masy na kinetykę wielofazowych procesów metalurgicznych. Katowice: Politechnika Śląska. Instytut Metalurgii, 1977.
- Metalurgia próżniowa stali. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1978. Współautor: Zygmunt Klisiewicz.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Biogram prof. Stanisława Tochowicza. polsl.pl. [dostęp 2019-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2019)].
- ↑ a b c d e f Andrzej Bolewski. Konspiracyjna działalność Akademii Górniczej w latach 1939–1945. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”. 29 (3–4), s. 585–604, 1984.
- ↑ Jerzy Sędzimir: 3 maja 1946 w Krakowie. forumakademickie.pl. [dostęp 2020-08-20].
- ↑ a b c d e Byli Profesorowie Katedry – Stanisław Tochowicz. Katedra Ekstrakcji i Recyrkulacji Metali Politechniki Częstochowskiej. [dostęp 2019-01-25].
- ↑ Prof. Stanisław Tochowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-01-25].