Stanisław Turski (wojskowy)
 podpułkownik artylerii
| |
| Data urodzenia |
14 września 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 1938 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Stanisław Turski (ur. 14 września 1882, zm. 2 grudnia 1938 w Krakowie) – doktor, podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. 1 maja 1915 roku został mianowany porucznikiem rezerwy artylerii. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 7 K[1].
W marcu 1920 roku dowodził baterią zapasową artylerii konnej nr 2 stacjonującą czasowo w Górze Kalwarii. Od 10 maja 1921 roku dowodził 7 dywizjonem artylerii konnej Wielkopolskiej w Poznaniu[2][3]. 25 października 1921 roku został przeniesiony do rezerwy[4][5].
W 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 46. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. W 1923 był oficerem rezerwowym 7 dywizjonu artylerii konnej[6]. W sierpniu 1924 roku jako oficer rezerwy powołany do służby czynnej został przeniesiony z 7 do 10 dywizjonu artylerii konnej w Jarosławiu[7][8]. W listopadzie tego roku został odkomenderowany z 10 do 5 dak w Krakowie do 31 grudnia 1924 roku[9]. 11 marca 1925 roku Prezydent RP zatwierdził go w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[10]. Później został powołany do czynnej służby wojskowej, a 28 lutego 1926 roku zwolniony z niej[11].
W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12]. Zmarł 2 grudnia 1938 roku w Krakowie i tam trzy dni później został pochowany[13].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1061, 1246.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 21 maja 1921 roku, s. 965.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 326, 925.
- ↑ Pierwsza lista 1921 ↓, s. 43.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 1378. Rozkaz demobilizacyjny.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 807, 837.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 17 sierpnia 1924 roku, s. 450.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 729, 762.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 666.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 17 marca 1925 roku, s. 149.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 91.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 273, 837.
- ↑ Nekrolog ś.p. ppłk rez. WP dr. Stanisława Turskiego. „Polska Zbrojna”. 337, s. 4, 1938-12-06. Warszawa..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Pierwsza lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.