Stara Huta (Ilia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stara Huta
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wilejski

Sielsowiet

Ilia

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stara Huta”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Huta”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Huta”
Ziemia54°24′06″N 27°17′32″E/54,401667 27,292222

Stara Huta – dawniej wieś. Obecnie część agromiasteczka Ilia na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Ilia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś włościańska w okręgu wiejskim Ilia, w gminie Wiazyń, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 45 mieszkańców (28 dusz rewizyjnych) w 6 domach, należała do dóbr skarbowych Ilia[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wilejskim, w gminie Ilia.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 120 osób, 40 było wyznania prawosławnego, 79 prawosławnego a 1 ewangelickiego. Jednocześnie 48 mieszkańców zadeklarowało polską, 71 białoruską a 1 inną przynależność narodową. Było tu 14 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 25 domach zamieszkiwały 143 osoby[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Ilji. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Ilii i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Ilii[4].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[5][6]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[7].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stara Huta, wieś, powiat wilejski, gmina Wiazyń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 219.
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 78.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 551.
  5. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
  6. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-04-03].
  7. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]