Stare Miasto (Wolbrom)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stare Miasto
część miasta Wolbromia
Ilustracja
Wolbromski rynek
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

olkuski

Gmina

Wolbrom

Miasto

Wolbrom

W granicach Wolbromia

(19 maja 1930[1])

SIMC

0945367[2]

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

32-340

Tablice rejestracyjne

KOL

Położenie na mapie Wolbromia
Mapa konturowa Wolbromia, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie powiatu olkuskiego
Mapa konturowa powiatu olkuskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Położenie na mapie gminy Wolbrom
Mapa konturowa gminy Wolbrom, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stare Miasto”
Ziemia50°23′08″N 19°45′34″E/50,385545 19,759333

Stare Miasto – centralna część miasta Wolbrom w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Wolbrom[2].

Rozpościera się wokół wolbromskiego rynku i otaczających go ulic w centrum miasta.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obszar Starego Miasta odpowiada historycznym granicom miasta Wolbrom (prawa miejskie 1327).

 Osobny artykuł: Wolbrom#Historia.

13 stycznia 1870 Wolbrom pozbawiono praw miejskich, po czym włączono go jako osadę do nowo utworzonej gminy Wolbrom w powiecie olkuskim w guberni kieleckiej, do której włączono także sąsiednie wsie z gmin Złożeniec i Poręba Dzierżna[3].

W okresie międzywojennym osada Wolbrom należała do powiatu olkuskiego w woj. kieleckim. 19 maja 1930 Wolbrom odzyskał status miasta, w związku z czym powiększono jego obszar o sąsiednie miejscowości, w tym Kozinę i Nową Łąkę-Żydy[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dz.U. z 1930 r. nr 37, poz. 325
  2. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). GUS. [dostęp 2021-01-09].
  3. Postanowienie z 7 (19) listopada 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, str. 425)