Staruszek w ogniu odmłodzony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Staruszek w ogniu odmłodzony
Das junggeglühte Männlein
Autor

Bracia Grimm

Typ utworu

Baśń

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Niemcy

Język

niemiecki

Data wydania

1815 (w zbiorze Baśni)

Staruszek w ogniu odmłodzony (Das junggeglühte Männlein) – baśń braci Grimm opublikowana w ich zbiorze Baśni z 1815 roku (tom 2, nr 147).

Treść[1][edytuj | edytuj kod]

Pan Jezus w towarzystwie świętego Piotra wędrowali po świecie. Pewnego dnia zatrzymali się w domu kowala, który udzielił im gościny. Przebywał tam też pewien żebrak wyniszczony wiekiem i chorobami. Pan Jezus postanowił go uzdrowić. Umieścił go w rozpalonym do czerwoności piecu. Kiedy żebrak opuścił piec był młody, zdrowy i pełen sił. Gdy Pan Jezus i św. Piotr odeszli, kowal postanowił odmłodzić swoją teściową. Umieścił ją w rozgrzanym piecu, ale kobieta nie tylko nie odmłodniała, ale jeszcze dotkliwie się poparzyła. Jej widok tak przeraził żonę i pasierbicę kowala, że tej nocy obie kobiety, które były brzemienne, urodziły zamiast dzieci małpy. Obie uciekły do lasu, dając początek wszystkim małpom.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jakub i Wilhelm Grimm Baśnie braci Grimm: Tom 1, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jakub i Wilhelm Grimm Baśnie braci Grimm: Tom 2, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986.