Stefan Benzef

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Benzef
Samuel Benzef
Samuel Stefan Benzef
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1876
Warszawa

Data śmierci

8 czerwca 1951

Zawód, zajęcie

finansista

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)
Grób Stefana Benzefa i jego żony Róży na Cmentarzu Powązkowskim

Stefan Benzef, Samuel Benzef, Samuel Stefan Benzef (ur. 31 stycznia 1876 w Warszawie, zm. 8 czerwca 1951) – polski działacz bankowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Leopolda i Doroty Nadziei. Przyjął chrzest w 1906 w kościele św. Jana w Warszawie. Pełnił funkcję prokurenta oddziału Azowsko-Dońskiego Banku Handlowego w Warszawie (Азовско-Донской коммерческий банк) (1900–1909), prezesa Warszawskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu dla Handlu, Przemysłu i Rolnictwa (1909)[1], dyrektora Banku dla Handlu i Przemysłu w Warszawie SA (1910–1925)[2][3] (ponownie został prezesem i dyrektorem naczelnym w 1922[4][5]). W ramach banku powstała Komisja Zapomogowa im. Stefana Benzefa[6]. Został też wiceprezesem i zasiadł w radzie zarządzającej Polskiego Banku Reasekuracyjnego „Lechia” (1919)[7].

Zasiadał w wielu radach nadzorczych i komisjach rewizyjnych – Bank von Danzig, Banku Polskiego[8][9][10][11], Zakładów Chemicznych „Kutno”, Polskich Zakładów „Markoni”, Polskiego Towarzystwa Elektrycznego S.A. (1926).

Pełnił cały szereg funkcji w organizacjach – gospodarczych, politycznych i charytatywnych, m.in. w Związku Banków Polski Zachodniej, Związku Banków w Polsce (do 1925)[12][13]. Pełnił funkcję skarbnika Komitetu Głównego Działu Polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej 1925 w Paryżu[14].

Sprawował stanowiska w bilateralnych samorządach współpracy gospodarczej z zagranicą – był prezesem Izby Handlowej Polsko-Kolumbijskiej, wiceprezesem Izby Handlowej Polsko-Rumuńskiej i Polsko-Ameryki Łacińskiej, członkiem zarządu Izby Handlowej Polsko-Belgijskiej i Polsko-Sowieckiej, prezydentem komisji rewizyjnej Izby Handlowej Polsko-Francuskiej, II wiceprezesem Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej[15].

Zmarł 8 czerwca 1951[16] i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a wprost-4-20)[17]. W tym samym miejscu spoczęła jego żona (od 26 kwietnia 1906), pianistka Róża z Rozenbaumów[18] (1885–1935), z którą miał dwie córki[19][17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Listy do redakcji. „Nowa Gazeta”, s. 2, nr 324 z 20 lipca 1909. 
  2. ↑ Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 151.
  3. ↑ Sanacja w dziedzinie reasekuracji. „Gazeta Bankowa”, s. 139, nr 7 z 25 kwietnia 1924. 
  4. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 7, nr 173 z 10 sierpnia 1922. 
  5. ↑ Ogłoszenie. „Głos Lubelski”, s. 4, nr 330 z 1 grudnia 1922. 
  6. ↑ Stan rachunków Banku dla Handlu i Przemysłu w Warszawie na dzień 1 lipca 1922 r.. „Głos Polski”, s. 6, nr 216 z 9 sierpnia 1922. 
  7. ↑ Polski Bank Reasekuracyjny „Lechia”. „Kurier Asekuracyjny”, s. 1, 4, nr 11–12 (761–762) z 20 czerwca 1919. 
  8. ↑ Z Banku Polskiego. „Orędownik Wrzesiński”, s. 1, nr 20 z 17 lutego 1925. 
  9. ↑ Pierwsze walne zebranie akcjon. Banku Polskiego. „Gazeta Bydgoska”, s. 2, nr 40 z 19 lutego 1925. 
  10. ↑ Konstytucyjne zebranie akcjonariuszy Banku Polskiego. „Gazeta Bankowa”, s. 133, nr 7 z 25 kwietnia 1924. 
  11. ↑ Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 43.
  12. ↑ Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 44.
  13. ↑ Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 61, 65, 89.
  14. ↑ Polska na Wystawie Paryskiej 1925. „Architekt”, s. 31, nr 3 z 1924. 
  15. ↑ Władze Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej. „Biuletyn Polsko-Łacińsko-Amerykański”. Nr 10, s. 0, 1935. 
  16. ↑ Benzef Stefan, data śmierci 08.06.1951 [online] [dostęp 2021-06-29] (pol.).
  17. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: RÓŻA BENZEFOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-10].
  18. ↑ a b c Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Stanisław Łoza (red.). s. 12–13.
  19. ↑ Ś. p. Róża Benzefowa. „Kurier Warszawski”. Nr 180, s. 5, 4 lipca 1935. 
  20. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Benzef&oldid=71780005”