Stefan Dauksza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Dauksza
Ilustracja
Imię i nazwisko

Stefan Michał Dauksza

Data urodzenia

23 lutego 1895

Data i miejsce śmierci

po 1941
Kotłas

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo, rzeźba

Obraz W świetle lampy Stefana Daukszy, 1917

Stefan Michał Dauksza (ur. 22 lutego 1895, zm. po 1941 w Kotłasie) – polski malarz, grafik i rzeźbiarz, ofiara zbrodni NKWD.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu gimnazjum w Wilnie, wyjechał do Kijowa i rozpoczął studia na wydziale matematyki na tamtejszym Uniwersytecie. Naukę przerwał mu wybuch I wojny światowej. Został zmobilizowany i walczył w armii carskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wyjechał do Warszawy i rozpoczął studia architektoniczne na Politechnice (PW)[1]. Po trzech latach jednak przerwał je i podjął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Tam też uzyskał dyplom.

Był członkiem rzeczywistym Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków (WTAP)[2]. Należał też do stowarzyszenia „Ars Christiana[2]. Jego prace były wystawiane w 1928 i 1929 w Galerii Zachęta, na „Powszechniej Wystawie Krajowej” w Poznaniu w 1929 oraz „Wystawy Jubileuszowej” WTAP w 1930.

Od 1925 pełnił funkcję kierowniczą w dziale inwentaryzacji malarskiej w Zakładzie Architektury Polskiej. Placówkę tę założył i prowadził na Wydziale Architektury PW prof. Oskar Sosnowski.

Po agresji sowieckiej na Polskę jako oficer Wojska Polskiego został aresztowany i uwięziony. Przebywał w więzieniu w Przemyślu oraz obozach w Winnicy, a następnie Starobielsku[3], skąd razem z innymi więźniami został deportowany do Kotłasu, gdzie zginął w łagrze po 1941.

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Malarstwo[edytuj | edytuj kod]

  • W świetle lampy, 1917
  • Św. Sebastian, ok. 1925
  • Ukrzyżowanie, 1928
  • Martwa natura I, 1930
  • Martwa natura II, 1930
  • Stefan Batory polujący na żubra, 1937

Grafika[edytuj | edytuj kod]

  • Stefan Batory, ok. 1937

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 1920–1930. kpbc.ukw.edu.pl. [dostęp 2024-04-27]. (pol.).
  2. a b W służbie państwa, społeczeństwa i narodu. Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. [dostęp 2024-04-27]. (pol.).
  3. „Filatelista” ↓, nr 7-8 (813-814), lipiec–sierpień 1990, s. 1-2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]