Stefan Dubrawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Dubrawski
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1925
Kołomyja

Data śmierci

2000

Przebieg służby
Lata służby

1944–1978

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojska Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Stanowiska

szef Wojsk Radiotechnicznych 3 Korpusu OPK, dowódca 3 Brygady Radiotechnicznej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Stefan Dubrawski (ur. 1925 w Kołomyi, zm. w 2000) – pułkownik Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, dowódca 3 Brygady Radiotechnicznej (1974–1978).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej był więziony w obozie koncentracyjnym za przynależność do organizacji harcerskiej. Do ludowego Wojska Polskiego wstąpił ochotniczo w 1944 r. Służył w szkolnym batalionie 2. zapasowego pułku łączności. W 1945 r. ukończył Oficerską Szkołę Łączności i pozostał w niej do 1948 r. jako dowódca plutonu, a następnie dowódca kompanii szkolnej. W 1950 r. został dowódcą 31. batalionu obserwacyjno-meldunkowego. W latach 1955–1956 był dowódcą 22. samodzielnego pułku obserwacyjno-meldunkowego. Następnie odbył kurs dowódców i szefów sztabów jednostek radiotechnicznych w Akademii Obrony Przeciwlotniczej w Kalininie.

W latach 1958–1962 był zastępcą szefa sztabu 3. Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju ds. dowodzenia i radiolokacji. W 1963 został zastępcą szefa sztabu 3 Korpusu OPK. W latach 1964–1969 był szefem Wojsk Radiotechnicznych w 3 Korpusie OPK, a w latach 1969–1974 – szefem Oddziału Wojsk Radiotechnicznych w Dowództwie 3 Korpusu OPK. W 1974 by dowódcą grupy organizacyjnej brygady, a następnie został dowódcą 3 Brygady Radiotechnicznej, którą organizował od podstaw. Dowodzona przez niego brygada liczyła około 3200 żołnierzy.

W 1978 r. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.

Za osiąganie bardzo dobrych wyników w szkoleniu bojowym pod jego dowództwem, brygada w 1975 r. została wyróżniona przez Ministra Obrony Narodowej.

Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • 60 lat Wojska Radiotechnicznych – zarys historii, Szefostwo Wojsk Radiotechnicznych Sił Powietrznych, Warszawa 2011, str. 92 (biogram)