Stefan Myczkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Myczkowski
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1923
Jankowice

Data śmierci

2 czerwca 1977

profesor nauk leśnych
Specjalność: botanika i ekologia lasu
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1952

Profesura

1972

Polska Akademia Nauk
Status

członek krajowy czynny

Uczelnia

Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk
Akademia Rolnicza w Krakowie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Stefan Myczkowski (ur. 14 lipca 1923 w Jankowicach[1], zm. 2 czerwca 1977[2]) – profesor botaniki leśnej i ekologii lasu na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Krakowie oraz w Zakładzie Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, wicedyrektor Instytutu Hodowli Lasu Akademii Rolniczej w Krakowie, przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Przyrody, wiceprzewodniczący Komitetu Nauk Leśnych PAN i Ośrodka Dokumentacji Fizjograficznej w Krakowie[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę szkolną rozpoczął w gimnazjum we Lwowie, ale go nie ukończył ponieważ we wrześniu 1939 rozpoczęła się wojna z Niemcami. W okresie okupacji niemieckiej pracował jako magazynier w Jankowicach i odbywał praktykę leśną w nadleśnictwie Kańczuga. Aktywnie uczestniczył w ruchu oporu jako żołnierz Armii Krajowej[4]. 5 maja 1944 Stefan Myczkowski, jego ojciec oraz bracia Jan i Adam zostali aresztowani przez gestapo[5][6]. Od połowy lipca do 30 września 1944 był przetrzymywany w więzieniu gestapo przy ul. Montelupich w Krakowie. Został osądzony przez niemiecki sąd doraźny i skazany na karę śmierci, którą zamieniono na pobyt w obozie koncentracyjnym. 1 października 1944 został przyjęty do niemieckiego obozu koncentracyjnego Flossenbürg. W obozie miał numer 27629[7]. Następnie został przewieziony do komanda w miejscowości Lengenfeld w Saksonii. Został uwolniony przez wojska alianckie w maju 1945. Do domu powrócił w połowie 1945[4].

W 1946 uzyskał maturę w I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Jarosławiu[8]. Rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Leśniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Uzyskał dyplom inżyniera leśnictwa i magistra nauk agrotechnicznych w 1952[4][9]. Po studiach otrzymał pracę w Zakładzie Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN) i został skierowany do Zakopanego na Tatrzańską Stację naukową jako asystent[4]. W 1954 wrócił do Krakowa i w dziale ochrony roślin Zakładu Ochrony Przyrody PAN rozpoczął pracę doktorską na temat „Ochrona i przebudowa lasów Beskidu Małego”. Stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych otrzymał w 1959. W 1956 oprócz pracy w Zakładzie Ochrony Przyrody PAN objął na pół etatu stanowisko kierownika Pracowni Ekologii Lasu w Zakładzie Badań Leśnych PAN w Krakowie[4]. W 1965 złożył rozprawę habilitacyjną z botaniki leśnej „Struktura i ekologia zespołu świerka Piceetum tatricum u górnej granicy lasu w Tatrzańskim Parku Narodowym w dolinach Stawów Gąsienicowych i Pańszczycy”. Na podstawie tej pracy Rada Wydziału Leśnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie nadała mu stopień docenta nauk leśnych[4]. W 1967 przeszedł do Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie na Wydział Leśny i objął stanowisko kierownika Katedry, a po reorganizacji kierownika Zespołu Botaniki Leśnej i Ochrony Przyrody Instytutu Hodowli Lasu. W 1972 otrzymał od Rady Państwa tytuł profesora nadzwyczajnego[4].

W działalności naukowej koncentrował się na ekologii lasów karpackich oraz fitosocjologii leśnej i problematyce ochrony przyrody, której był także propagatorem. Kierował pracami zespołowymi badającymi zagrożenia ekosystemów leśnych Puszczy Niepołomickiej. W czerwcu 1975 Fundacja im. J.W. Goethego w Bazylei przyznała mu „Nagrodę Europy”[9]. Nagrodę wręczono w Zamku Mainau w kwietniu 1976[10]. Był laureatem nagrody „Problemów” i Nagrody Naukowej im Włodzimierza Pietrzaka[3].

Zmarł tragicznie 2 czerwca 1977 w wypadku drogowym koło Krynicy[2]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XXXV, rząd: 12 miejsce: 6)[4][11].

Od 2001 przyznawana jest przez Klub Publicystów Ochrony Środowiska EKOS i Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich nagroda im. Stefana Myczkowskiego za zasługi w dziedzinie propagowania ochrony środowiska[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1952 zawarł związek małżeński z Agnieszką Lubowiecką[8]. W 1955 urodził się ich syn Zbigniew, architekt, profesor doktor habilitowany nauk technicznych, specjalista w zakresie architektury krajobrazu, teorii architektury i urbanistyki[13].

Jego bratem był Jan Myczkowski, profesor fizjologii roślin na Wydziale Ogrodniczym Akademii Rolniczej w Krakowie[5][7][14].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Zielona szata ziemi
  • Nasze lasy górskie. Z zagadnień ochrony przyrody (1969)
  • Zarys fitosocjologii leśnej Polski (1970)
  • Rezerwaty przyrody (1975)
  • Człowiek-przyroda-cywilizacja: kształtowanie zasobów przyrody oraz ochrona biosfery (Warszawa 1976)

Odznaczenia i nagrody[4][edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W Krakowie upamiętniono Stefana Myczkowskiego nazywając jego imieniem ulicę[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani Wyższej Szkoły Rolniczej – Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie 1953–2003 (Komitet Redakcyjny Tadeusz Curyło i inni), Kraków 2003, s. 551.
  2. ↑ a b Myczkowski, Stefan, [w:] Wielka Internetowa Encyklopedia Tatrzańska [online], z-ne.pl [dostęp 2023-04-29].
  3. ↑ a b c d Zarządzenie Nr 1437/2003 prezydenta miasta Krakowa z dnia 15.10.2003 r. w sprawie przyjęcia projektu uchwały Rady Miasta Krakowa w sprawie nazw ulic i nazwy ronda. [online], 15 października 2003 [dostęp 2023-04-29].
  4. ↑ a b c d e f g h i Zofia Radwańska-Paryska, Stefan Myczkowski : wspomnienie, mbc.malopolska.pl, maj 1978, s. 9 [dostęp 2023-04-29].
  5. ↑ a b Archiwum ofiar terroru nazistowskiego i komunistycznego w Krakowie 1939 - 1956 [online], krakowianie1939-56.mhk.pl [dostęp 2021-03-01].
  6. ↑ Stanisław Rożek, Wspomnienia: Prof. dr hab. Jan Myczkowski, „Biuletyn informacyjny Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja”, nr 5 (48) grudzień 2006-styczeń 2007, Kraków 2007, s. 17-19, ISSN 1425-2015.
  7. ↑ a b Holocaust Survivors and Victims Database: Myczkowski Stefan, [w:] United States Holocaust Memorial Museum [online], ushmm.org [dostęp 2023-05-03] (ang.).
  8. ↑ a b Myczkowski Stefan, prof. dr hab., [w:] Wiesław Stawiński i inni red., Sylwetki polskich dydaktyków i nauczycieli biologii, Kielce: Perpetuum Mobile s.c. na zlecenie Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, 2014, s. 149, ISBN 978-83-64436-05-5.
  9. ↑ a b Dziewański J. (red.), 1993. Encyklopedyczny słownik sozologiczny (ochrony środowiska). CPPGSMIE PAN, Warszawa.
  10. ↑ Franciszek Krzysik, Przyznanie polskim naukowcom, Nagrody Europy za działalność w dziedzinie kształtowania krajobrazu [online], agro.icm.edu.pl [dostęp 2023-05-03].
  11. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie: wyszukiwarka [online], zck-krakow.pl [dostęp 2023-05-03].
  12. ↑ Wręczenie nagrody im. prof. Stefana Myczkowskiego Klubu Publicystów Ochrony Środowiska EKOS i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich ufundowanej przez Bank Ochrony Środowiska S.A.. EKOS. [dostęp 2012-12-19]. (pol.).
  13. ↑ Kierownik zespołu, prof dr hab. inż. arch. Zbigniew Myczkowski [online], architektura-krajobrazu.pk.edu.pl [dostęp 2023-04-30].
  14. ↑ Holocaust Survivors and Victims Database: Myczkowski Jan, [w:] United States Holocaust Memorial Museum [online], ushmm.org [dostęp 2023-05-03] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Myczkowski&oldid=72618545”