Stefan Tabaczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Tabaczyński
porucznik obserwator porucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1915
Racięcin

Data i miejsce śmierci

28 maja 1943
Lahn

Przebieg służby
Lata służby

1935–1943

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

41 Eskadra Rozpoznawcza
Dywizjon 300
Dywizjon 307

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie)

Stefan Tabaczyński (ur. 10 maja 1915 w Racięcinie, zm. 28 maja 1943 w Lahn) – polski wojskowy, porucznik obserwator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kapitan (Flight Lieutenant) Royal Air Force.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1915 roku w Racięcinie, jako najmłodsze z trojga dzieci Antoniego Tabaczyńskiego i Ireny Urszuli Rościszewskiej[1]. W młodości ukończył osiem klas gimnazjum i zdał maturę, nie wiadomo jednak do jakiej szkoły uczęszczał. Od 20 września 1935 roku do 1 stycznia 1936 roku pełnił służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, a następnie do 10 października 1937 roku w Szkole Podchorążych Lotnictwa[1]. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Lotnictwa został skierowany do 41 Eskadry 4 Pułku Lotniczego, gdzie uzyskał przydział mobilizacyjny, a następnie został zwolniony do cywila[1].

W 1939 roku został zmobilizowany. 5 września 1939 roku brał udział w odebraniu z lotniska Okęcie wyprodukowanych dla Bułgarii samolotów PZL.43, które następnie miały być używane przez eskadrę. Podczas akcji trzy z pięciu maszyn zostały zniszczone przez nalot Luftwaffe, Tabaczyński pilotował jedną z dwóch ocalałych maszyn[2]. 6 września 1939 roku wraz z Leonem Ośmiałowskim i Władysław Radwańskim przeprowadził rozpoznanie na drogach w okolicy Przasnysza, podczas podchodzenia do lądowania załoga wyłamała podwozie samolotu[2][3]. 17 lub 18 września 1939 roku wraz z eskadrą przekroczył granicę polsko-rumuńską[4], 24 września dotarł do Tulczy, a dwa dni później do Bukaresztu. Następnie ponownie do Tulczy, a 30 września znów do Bukaresztu. 7 października 1939 roku przekroczył granicę z Jugosławią, po czterech dniach dotarł do Grecji, skąd 17 października na pokładzie statku SS Pułaski udał się do Francji[5].

23 lub 24 października przybył do Lyonu[5]. Od 5 marca 1940 roku wraz z 15 innymi podchorążymi i podoficerami szkolił się w Clermont-Ferrand na radionawigatora i strzelca pokładowego[6]. Od kwietnia 1940 roku przebywał na szkoleniu w Rochefort[6]. Po klęsce Francji ewakuował się z Saint-Jean-de-Luz na pokładzie statku SS Arandora Star. 27 czerwca 1940 roku dotarł do Liverpoolu[6].

W październiku 1940 roku przeszedł szkolenie w bazie RAF w Benson (latał na bombowcach Fairey Battle), a następnie także w Szkole Pilotażu w Hucknall[6]. W listopadzie 1940 roku przeszedł szkolenie strzelca pokładowego w Penrhos, a w grudniu tego samego roku w Ośrodku Szkolenia Załóg Bombowych w Bramcote[7]. W lutym 1941 roku przerwał szkolenie w Bramcote i został skierowany na kurs nawigacji dla obserwatorów w Staverton[7].

16 sierpnia 1941 roku został przydzielony do 300 Dywizjonu Bombowego[7]. Pierwszy lot bojowy odbył w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1941 roku, atakując port w Boulogne[8]. 1 września 1941 roku został awansowany do stopnia porucznika (Flying Officer)[9]. 17 sierpnia 1942 roku został ponownie przydzielony do szkolenia w Hucknall, a w styczniu 1943 roku do Cranfield, gdzie przeszedł szkolenie na samolotach De Havilland Mosquito[10]. W marcu 1943 roku został przydzielony do 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego i awansowany do stopnia kapitana (Flight Lieutenant) Royal Air Force[10][9].

Zginął, zestrzelony w nocy z 27 na 28 maja 1943 roku nad Lahn, podczas patrolowania okolic lotniska Vechta[10]. Jego samolot został zestrzelony przez asa myśliwskiego Luftwaffe Heinza Strüninga, wraz z Tabaczyńskim zginął porucznik Jan Fusiński[9]. Po wojnie zostali ekshumowani i pochowani na cmentarzu wojennym w Rheinbergu[9].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 30. XX wieku zawarł związek małżeński z Haliną Siedlanowską[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony następującymi odznaczeniami[11]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Żabierek 2017 ↓, s. 283.
  2. ↑ a b Żabierek 2017 ↓, s. 285.
  3. ↑ Żabierek 2017 ↓, s. 286.
  4. ↑ Żabierek 2017 ↓, s. 287.
  5. ↑ a b Żabierek 2017 ↓, s. 288.
  6. ↑ a b c d Żabierek 2017 ↓, s. 289.
  7. ↑ a b c Żabierek 2017 ↓, s. 290.
  8. ↑ Żabierek 2017 ↓, s. 291.
  9. ↑ a b c d Żabierek 2017 ↓, s. 293.
  10. ↑ a b c Żabierek 2017 ↓, s. 292.
  11. ↑ Żabierek 2017 ↓, s. 294.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Tabaczyński&oldid=72818887”