Stefan Wrocławski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Zawód |
Stefan Wrocławski (ur. 12 czerwca 1899 w Jabłonnie k. Warszawy, zm. 22 lipca 1972 r. w Radomiu[1][2]) – polski kompozytor, organista, dyrygent i pedagog muzyczny. Był wiceprezesem Stowarzyszenia Organistów-Chórmistrzów Diecezji Sandomierskiej, członkiem Diecezjalnej Komisji Egzaminacyjnej, wykładowcą w Radomskim Oddziale Warszawskiej Wyższej Szkoły Muzycznej im. F. Chopina, a od 1948 w Instytucie Muzycznym w Radomiu. 1 marca 1943 roku został mianowany przez bp. Jana Kantego Lorka członkiem Diecezjalnej Komisji ds. Organistowskich[1].
Wykształcenie i pierwsze lata pracy[edytuj | edytuj kod]
Stefan Wrocławski w latach 1917/1918 ukończył kurs w klasie organowej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, a w roku 1921 uzyskał dyplom kapelmistrzowski w Warszawskim Konserwatorium Muzycznym[3]. Rozpoczął pracę jako organista w Iwaniskach. Powołany w 1922 r. na rok do służby wojskowej odbył ją w stołecznej Garnizonowej Orkiestrze Wojskowej, grając na tubie. Po odbyciu służby wojskowej kontynuował pracę w Iwaniskach koło Opatowa (1923-1926) i w tym czasie decyzją Diecezjalnej Komisji Egzaminacyjnej uzyskał stopień organisty diecezjalnego I klasy. W Iwaniskach zorganizował i prowadził jako kapelmistrz parafialną orkiestrę dętą straży pożarnej.
Praca i działalność w Radomiu[edytuj | edytuj kod]
W roku 1926 Stefan Wrocławski rozpoczął pracę organisty w Radomiu, przy niedawno zbudowanym, największym w mieście i w ówczesnej diecezji sandomierskiej kościele p.w. Opieki NMP, obecnie o statusie katedry. W tym miejscu pracował przez lat 46 do śmierci w roku 1972. Krótko po rozpoczęciu pracy w Radomiu zorganizował Chór Cecyliański, wysoko ceniony w Radomiu i całej diecezji sandomierskiej. Rozpoczął także bardzo aktywną działalność pedagogiczną w radomskich szkołach ogólnokształcących i zawodowych. Prowadził tam chóry, podnosząc w ten sposób kulturę wokalną młodzieży radomskiej kolejnych pokoleń. W średniej Szkole Muzycznej w Radomiu uczył teorii muzyki, blisko współpracując z wieloletnim dyrektorem Marcelim Karczemnym.[4][5][6]
Twórczość kompozytorska[edytuj | edytuj kod]
Na twórczość kompozytorską Stefana Wrocławskiego składa się ponad sto zachowanych kompozycji i opracowań, w tym siedem mszy do tekstów łacińskich i polskich, liczne utwory organowe, takie jak zbiór preludiów na tematy polskich pieśni kościelnych, utwory wokalne na chór i solo, orkiestralne i inne instrumentalne oraz utwory niesakralne, m.in. do wykonywania przez chóry szkolne i dla odbiorcy dziecięcego. Dorobek kompozytorski Stefana Wrocławskiego ze względu na powojenne czasy komunistyczne został opublikowany w niewielkiej części – jedna msza łacińska w r. 1948 oraz zbiór Preludia organowe na tematy polskich pieśni kościelnych (niedatowany, za zgodą cenzury odbity na powielaczu w bardzo małym nakładzie). Obecnie w przygotowaniu jest publikacja dorobku, zachowanego w rękopisach i kserokopiach, z uwzględnieniem całej jego różnorodności.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Marta Deka: Wspomnienie o Stefanie Wrocławskim. Gość Radomski, 2021-05-10. [dostęp 2022-04-24].
- ↑ Katarzyna. Janczewska-Sołomko, Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, "Impuls, 2008, ISBN 978-83-7308-538-1, OCLC 1041632599 [dostęp 2022-04-24].
- ↑ Historia. Parafii pw. Opieki NMP w Radomiu. [dostęp 2022-04-24].
- ↑ Czesław Grajewski, Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych. Retrospektywa, „Pro Musica Sacra”, 14 (0), 2016, s. 173, DOI: 10.15633/pms.1850, ISSN 2391-6729 [dostęp 2022-04-23].
- ↑ Jerzy. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji - PIB, [cop. 2012], ISBN 978-83-7789-106-3, OCLC 867961240 [dostęp 2022-04-23].
- ↑ Przemysław Sołga, Kasper Sipowicz, Prześladowania religijne w Kraju Warty. Represje wobec Polaków i duchowieństwa polskiego a polityka wyznaniowa rządu III Rzeszy 1939-1945, Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź 2016, 217 ss., „Res Historica” (50), 2020, s. 655, DOI: 10.17951/rh.2020.50.655-661, ISSN 2082-6060 [dostęp 2022-04-23].