Stenus incanus
Stenus incanus | |||
Erichson, 1839 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Stenus (Stenus) | ||
Gatunek |
Stenus (Stenus) incanus | ||
Synonimy | |||
|
Stenus incanus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona[1].
Chrząszcz o dość smukłym, wyraźnie błyszczącym, biało owłosionym ciele długości od 2,5 do 3 mm. Przedplecze ma dłuższe niż szersze. Początkowe tergity odwłoka pozbawione są krótkich, podłużnych listewek pośrodku części nasadowych. Boczne krawędzie odwłoka są prawie równoległe. Krótkie tylne stopy są niewiele dłuższe niż połowa goleni[2].
Owad palearktyczny, znany z gór zachodniej i środkowej Europy[3][2], Rosji, Algierii, Tunezji, Turcji i Gruzji[1]. W Alpach, Pirenejach i górach Francji częstszy, natomiast w Karpatach i Sudetach rzadszy. W Polsce znany z nielicznych stanowisk. Zasiedla pobrzeża i mielizny górskich potoków i rzek, gdzie przebywa pod kamieniami i napływkami. Niekiedy znoszony przez wezbrane wody na pogórza i niziny[3][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Inscecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. IV Staphylinine Group (Part I): Euastethinae, Leptotyphlinae, Megalopsidiinae, Oxyporinae, Pseudopsinae, Solieriinae, Steninae. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 1807-2440, 2001. Nowy Jork.
- ↑ a b c Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 b Kusakowate - Staphylinidae: Myśliczki - Steninae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1961.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.