Stosunki produkcji
Stosunki produkcji – termin używany w teorii Karola Marksa, oznaczający stosunki międzyludzkie powstające w procesie produkcji[1][2]. Powstają one w sposób konieczny i niezależny od ludzkiej woli. Do stosunków produkcji zalicza się między innymi formy własności, stosunki zwierzchności i podporządkowania itd. O kształcie stosunków produkcji decyduje rodzaj sił wytwórczych i sposób produkcji. Nauką o rozwoju stosunków produkcji jest marksistowska ekonomia polityczna[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bogomołow i in. 1980 ↓, s. 313.
- ↑ Judin i in. 1955 ↓, s. 9.
- ↑ Judin i in. 1955 ↓, s. 13.
- ↑ Szachnazarow i in. 1982 ↓, s. 9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksiej Bogomołow, Dmitrij Czesnokow, Władisław Kelle, Fiodor Konstantinow, Teodor Ojzerman, Mark Rozental, i in.: Podstawy filozofii marksistowsko-leninowskiej. Pod redakcją F. W. Konstantinowa ; z ros. przeł. Henryk Widłaszewski. Warszawa: Książka i Wiedza, 1980. 672, [3] s. ; 20 cm.
- Pawieł Judin, Lew Leontjew, Iwan Łaptiew, Anatolij Paszkow, Dmitrij Szepiłow, i in.: Ekonomia polityczna. Podręcznik (Tytuł oryginału: Političeskaâ èkonomiâ). Pod redakcją Konstantina Ostrowitianowa ; tł. Seweryn Żurawicki, Józef Zawadzki, Ryszard Gradowski, Regina Winiewska, Maksymilian Pohorille. Warszawa: Książka i Wiedza, 1955. 839, [1] strona ; 22 cm.
- Barbara Szacka: Wprowadzenie do socjologii. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2008.
- Gieorgij Szachnazarow, Aleksandr Boborykin, Jurij Krasin, Władimir Suchodiejew: Społecznoznawstwo. Moskwa: Политиздат, 1982, seria: Учебник для выпускного класса сред. школы и сред. спец. учеб. заведений. (ros.).