Strażnicki

Strażnicki – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu błękitnym ostrzew złota z trzema takimiż gałązkami, na każdej liść i pomarańcza.

Klejnot: na hełmie bez korony skrzydło błękitne.

Labry błękitne, podbite złotem.

Nadany Witowi ze Strażnicy 11 czerwca 1531.

Ponieważ herb Strażnicki był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Strażnicki.

Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 270. ISBN 83-7181-217-5.

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna