Strzępiak czerwieniejący
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
strzępiak czerwieniejący |
| Nazwa systematyczna | |
| Inocybe godeyi Gillet Hyménomycètes (Alençon): 517 (1874) | |
Strzępiak czerwieniejący, strzępiak Godeya (Inocybe godeyi (Gillet) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Agaricus trinii var. rubescens (Gillet) Pat. 1884
- Inocybe godeyi var. rufescens Cooke 1909
- Inocybe rickenii Kallenb. 1921
- Inocybe rubescens Gillet 1883
Nazwę strzępiak Godeya podał Andrzej Nespiak w 1990 r., nazwę strzępiak czerwieniejący zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 1–5 cm, początkowo stożkowaty, czasem nieregularny, potem płasko rozpostarty z wyraźnym garbkiem. Brzeg cienki i prosty. Zupełnie brak łuseczek, powierzchnię pokrywają jedwabiste, różowoczerwone włókienka, które czasem tworzą prążkowanie lub delikatne żyłkowanie. Kolor od białawego poprzez kremowo różowy do brzoskwiniowego, tylko na szczycie czasem wpadający w cielisto pomarańczowy. W młodych owocnikach widoczne są resztki zwisającej, pajęczynowatej osłony[4].
Nieco przyrośnięte lub prawie wolne, cienkie, początkowo jasnordzawe, potem ciemnooliwkowo-rdzawe z czerwonymi plamkami. Ostrza oszronione[4].
Wysokość 1,5–7 cm, grubość 0,2–0,1 cm, walcowaty, czasami wygięty, z obrzeżoną bulwką. Powierzchnia delikatnie włókienkowata, w bulwce różowa, u szczytu biała i oszroniona[4].
W kapeluszu mięsisty, po uszkodzeniu w trzonie i pod skórką różowiejący, w trzonie rdzawo czerwieniejący. Młode owocniki o zapachu owocowym, starsze o zapachu spermy. Smak łagodny[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki migdałkowate z dzióbkiem, gładkie, 9,5–12,5(–15) × 6–7 µm. W kapeluszu i w szczytowej części trzonu występują grubo wrzecionowate lub buteleczkowate metuloidy o wymiarach 15–75 × 10–15 µm. Mają dość grubą ścianę, żółknącą pod działaniem KOH[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Strzępiak czerwieniejący występuje w Europie i Ameryce Północnej[5]. Jest pospolity w bukowych lasach w Górach Bukowych na Węgrzech[4]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 5 stanowisk[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Strzępiak czerwieniejący zaliczony w nim jest do grzybów chronionych i zagrożonych[6].
Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi, w lasach liściastych i mieszanych, głównie na podłożu wapiennym. Owocniki od lata do jesieni[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2019-12-20] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-12-12].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d e f g Andrzej Nespiak, Grzyby. Tom XIX. Strzępiak (Inocybe), Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Marie Curie Skłodowskiej, 1990, ISBN 83-01-08749-8
- ↑ DiscoverLife [online] [dostęp 2019-12-20].
- ↑ Aktualne stanowiska strzępiaka czerwieniejącego w Polsce [online] [dostęp 2019-12-12].