Style komunikacji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Style komunikacji – style, którymi posługują się rozmówcy podczas komunikacji z innymi ludźmi. Wyróżnia się trzy rodzaje styli: styl agresywny, pasywny (inaczej uległy) oraz asertywny[a][1].

Charakterystyka styli[edytuj | edytuj kod]

Styl agresywny[edytuj | edytuj kod]

Osoby posługujące się stylem agresywnym wprost ujawniają swoje potrzeby i potrzeby, nie licząc się przy tym z uczuciami rozmówcy, używają sarkazmu, ironii, mówią pewnym siebie i podniesionym głosem, uważają się za lepszego od innych, obrażają grupy społeczne (m.in. mówią słowa rasistowskie)[1][2].

Styl pasywny[edytuj | edytuj kod]

Osoba pasywna ma problemy z wyrażaniem własnych uczuć, z proszeniem o pomoc, podczas rozmowy nastawia się bardziej na słuchanie, niż na wypowiadanie się, mówi cicho, niepewnie, nieszczerze i w nieodpowiednich momentach przeprasza, przegryza wargi, często patrzy w dół, podporządkowuje swoje potrzeby potrzebom innych osób (na przykład, na sprawdzianie w szkole, mimo że nauczyciel z tego powodu może tej osobie wstawić ocenę niedostateczną)[1][2].

Styl asertywny[edytuj | edytuj kod]

Osoby, które korzystają ze stylu asertywnego, umieją wyrażać swoje uczucia, ale również dbają o to, żeby nie uraził przy tym innego człowieka, szanuje siebie i innych ludzi, nie przerywa innym ludziom, okazuje wysłuchanie rozmówcy, jest zrelaksowany, nie nastawia się na szukanie winnych, ale rozwiązań[1][2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Ludzie mogą wykazywać kilka rodzai wymienionych komunikacji, w zależności od sytuacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jak... komunikować się skutecznie?. W: Lilka Poncyliusz-Guranowska: Skuteczna komunikacja: poradnik dla młodzieży. Konin; [Żychlin]: Horyzonty, 2022, s. 4–6. ISBN 978-83-67178-35-8. (pol.).