Stymulacja przezprzełykowa przedsionka

Stymulacja przezprzełykowa przedsionka (TAP) – badanie wykorzystywane w kardiologii polegające na stymulowaniu serca elektrodą umieszczoną w przełyku. Badanie wykorzystuje bliskość przełyku i tylnej ściany lewego przedsionka.

Procedura

Elektrodę wprowadza się przez usta lub nos do przełyku na głębokość około 20 cm, do miejsca, w którym rejestruje się najlepsze potencjały lewego przedsionka. Następnie wykonuje się program stymulacji, który podobny jest do używanego w inwazyjnym badaniu elektrofizjologicznym.

Wada

Wadą TAP jest częsty brak stymulacji komór, przez co efektywne jest jedynie w przypadku pomiarów związanych ze stymulacją przedsionka.

Przygotowanie pacjenta

• pacjent musi być na czczo,
• istnieje możliwość znieczulenia tylnej ściany gardła z użyciem lidokainy,
• nałożenie na elektrodę żelu w celu ułatwienia wprowadzenia elektrody.

Cel badania

• ocena automatyzmu węzła zatokowo-przedsionkowego oraz przewodnictwa przedsionkowo-komorowego,
• ujawnienie preekscytacji (diagnostyka utajonego WPW),
• wstępna ocena zagrożenia nagłym zgonem u chorych z WPW,
• zróżnicowanie częstoskurczów na podstawie lokalizacji załamka P.

Wykorzystanie jako metoda terapeutyczna

Z użyciem stymulacji przezprzełykowej stymulacji przedsionka istnieje możliwość przerwania nawrotnych częstoskurczów nadkomorowych (ponad 95%) oraz w około 55% przypadków innych częstoskurczy przedsionkowych, w tym trzepotania przedsionków.

Przeciwwskazania

• brak zgody chorego na badanie,
• choroby przełyku (zwężenie przełyku).

Powikłania

• uszkodzona błona śluzowa przełyku (bardzo rzadko)
• wywołanie migotania komór

Bibliografia

• Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2015. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna: Kraków 2015.