Przejdź do zawartości

Substancja przeciwpianotwórcza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Substancja przeciwpianotwórcza (substancja zapobiegająca pienieniu) – substancje zmniejszające pienienie się produktów lub eliminujące całkowicie proces pienienia się, zarówno w produkcji, jak i podczas spożywania[1].

Substancje przeciwpianotwórcze muszą posiadać niższe napięcie powierzchniowe w stosunku do układu, do którego są dodawane. Stosowane są najczęściej w przetwórstwie, do eliminowania nadmiernego powstawania piany podczas procesu wytwórczego. Rzadziej dodawane są do gotowych wyrobów, jako eliminator pienienia podczas spożywania (np. w gumie do żucia są to kwasy tłuszczowe, a w olejach, tłuszczach do smażenia, wyrobach cukierniczych i ciastach o luźnej konsystencji – dimetylopolisiloksan)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Antoni Rutkowski, Renata Gasparska, Henryk Piesiewicz, Stosowanie dozwolonych substancji dodatkowych w piekarstwie, cukiernictwie i ciastkarstwie, Konin: Hortimex, 2006, s. 66, ISBN 83-923335-0-0, OCLC 749905395.