Sultan ibn Ahmad

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sultan ibn Ahmad – imam Omanu z dynastii Al Busa’id. Panował 1792-1804. Władzę po nim przejęli wspólnie jego synowie Salim ibn Sultan i Sa’id ibn-Sultan.

1798 i 1800 podpisał układy o współpracy z Wielką Brytanią, co doprowadziło do powstania brytyjskich placówek handlowych na wybrzeżu Omanu i uzależnienie tego kraju od polityki Londynu. W zamian Brytyjczycy pomagali zwalczać tendencje odśrodkowe i bunty.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja, cz. 2, Kraków 2002, s. 233-234.
Sułtani Omanu

Sztandar sułtana Omanu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sultan_ibn_Ahmad&oldid=70508650”