Sylwery Krukowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sylwery Krukowiecki
Ilustracja
Herb Pomian
Data urodzenia

1796

Data i miejsce śmierci

1849
Lubienie

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Sylwery Krukowiecki herbu Pomian (ur. 1796, zm. 1849 w Lubieniu) – polski właściciel ziemski, powstaniec listopadowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1796[1][2]. Wywodził się z rodziny Krukowieckich herbu Pomian[3]. Był prawnukiem Franciszka (dziedzic Łopuszki i Zagórza), wnukiem Józefa (tytułowany podczaszym nurskim, od 1743 właściciel części Wiszenki i Podlisek), synem wywodzących się z jednego rodu Ignacego (1750-1827, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego) i hr. Wiktorii Krukowieckiej (córka Piotra i siostra gen. Jana Krukowieckiego), a także bratankiem Adama Ferdynanda i Kajetana[4]. Miał siostrę Leokadię (po mężu Dunajewska) i brata Feliksa Karola (1806-1891, także powstaniec listopadowy)[5][6][7].

Został właścicielem ziemskim na ziemi sanockiej[1]. Po wybuchu powstania listopadowego służył w latach 1830-1831 w szeregach 6 pułku piechoty liniowej[1]. Podczas bitwy pod Ostrołęką 26 maja 1831 został mianowany podporucznikiem i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].

Po upadku powstania powrócił do swojego gospodarstwa w obwodzie przemyskim[1]. Oskarżył właścicieli wsi Nowosiółki (wcześniej władał tymi dobrami jego ojciec Piotr) o podstępne wydanie wioski jego matce[8].

Zmarł w 1849 w Lubieniu i tam został pochowany[1][2][a].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W okolicach Przemyśla istnieje wieś Lubienie. Józef Białynia Chołodecki podał nazwę Lubień.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]