Sylwester Kruczkowski (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sylwester Kruczkowski
Sylwester Korwin-Kruczkowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1892
Pilzno

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

30 Pułk Piechoty
56 Pułk Piechoty
33 Pułk Piechoty
6 Pułk Strzelców Podhalańskich
KRU Złoczów

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Sylwester Kruczkowski[a] (ur. 15 grudnia 1892 w Pilźnie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 grudnia 1892 w Pilźnie[1][2][3], w rodzinie Sylwestra (ur. 1862), lekarza weterynarii i urzędnika. Wywodził się z rodziny Kruczkowskich nie herbu Korwin, lecz tego przydomku i herbu własnego[4].

Podczas I wojny światowej został powołany do służby w cesarskiej i królewskiej Armii. Będąc kadetem 30 pułku piechoty odniósł rany, o czym informowano na początku września 1915[5][6][7]. Został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8][9]. Był przydzielony do 10. kompanii[10] 30 pułku piechoty[11][12]. W 1917 został ranny[10]. W 1918 służył w 2. kompanii karabinów maszynowych macierzystego pułku i został ranny po raz drugi[13].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[14]. Do wiosny 1928 służył w 56 pułku piechoty w Krotoszynie[15][16][17]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1397. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18][19][20]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 33 pułku piechoty w Łomży[21][22]. 27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty[23][2]. W marcu tego roku został przeniesiony do 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze na stanowisko kwatermistrza[24][25]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Złoczów na stanowisko komendanta[26]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Złoczów, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. W 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[27].

Po II wojnie światowej pod koniec lat 40. był prezesem Komitetu Organizacyjnego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów na Austrię[28].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

21 marca 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji c. i k. Armii figurował jako „Silvester Ritter von Korwin Kruczkowski”. W ewidencji Wojska Polskiego w latach 20. i początkowo w latach 30. określany jako „Sylwester Kruczkowski”, a do 1939 jako „Sylwester Korwin-Kruczkowski”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-07].
  2. a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
  3. a b c Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 22.
  4. Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 35–36.
  5. Offiziere. „Verlustliste”. Nr 256, s. 5, 3 września 1915. 
  6. Verlustliste Nr. 255. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 275, s. 3, 4 października 1915. 
  7. Verlustliste Nr. 256. „Reichspost”. Nr 422, s. 4, 7 września 1915. 
  8. Die Augustbeförderung in unserem Heere. „Reichspost”. Nr 380, s. 8, 17 sierpnia 1916. 
  9. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 256.
  10. a b Lista strat nr 583. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1915-05-31, s. 3.
  11. a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 424.
  12. a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 546.
  13. Lista strat nr 654. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1918-02-23, s. 3.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920, s. 1344.
  15. Spis oficerów 1921 ↓, s. 175, 715.
  16. a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284.
  17. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260.
  18. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.
  19. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 417.
  20. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 360.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 139.
  22. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 49, 193.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 24.
  24. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 104.
  25. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 620.
  26. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  27. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 22, 861.
  28. Andrzej Pilch: Losy Polaków w Austrii po drugiej wojnie światowej 1945-1955. 1994, s. 257.
  29. M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  30. Krzyże Zasługi dla wojskowych. „Przegląd Wieczorny”. Nr 179, s. 2, 6 sierpnia 1928. 
  31. Auszeichnungen für Verdienste im Kriege. „Pester Lloyd”. Nr 15, s. 3, 15 stycznia 1917. 
  32. Auszeichnungen für unsere Helden. „Wiener Salonblatt”. Nr 3, s. 10, 20 stycznia 1917. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]