Synagoga w Barczewie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga w Barczewie
Obiekt zabytkowy nr rej. 2034 z 11.05.1987
Ilustracja
Synagoga, stan na 18 sierpnia 2007
Państwo

 Polska

Miejscowość

Barczewo

Budulec

murowana

Data budowy

1847

Data likwidacji

1937

Tradycja

ortodoksyjna

Obecnie

Galeria Sztuki "Synagoga"

Położenie na mapie Barczewa
Mapa konturowa Barczewa, na dole znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Barczewie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Barczewie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Barczewie”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Barczewie”
Położenie na mapie gminy Barczewo
Mapa konturowa gminy Barczewo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Barczewie”
Ziemia53°49′34″N 20°41′28″E/53,826000 20,691000

Synagoga w Barczewiesynagoga znajdująca się w Barczewie, przy obecnej ulicy Tadeusza Kościuszki 9 (dawniej: Wartenburg, Passenheimer Strasse). Jest obecnie jedyną zachowaną synagogą powiatu olsztyńskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Synagoga została zbudowana w latach 1845-1850. W 1937 barczewska gmina żydowska sprzedała synagogę osobom prywatnym. Dzięki tej sprzedaży i zmianie funkcji nie została zniszczona podczas nocy kryształowej. Pod koniec 1938, w budynku synagogi odbywały się zajęcia modelarsko-warsztatowe[1][2].

Podczas II wojny światowej hitlerowcy urządzili w budynku więzienie, które istniało w latach 1940–1945. Po zakończeniu wojny budynek synagogi przez kilka lat był wykorzystywany jako budynek mieszkalny dla personelu więziennego, a następnie został opuszczony i niszczał[1].

W latach 1976–1978 przeprowadzono gruntowny remont synagogi i urządzono w niej oddział Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie zachowując relikty sakralnego charakteru budynku. Kolejnym użytkownikiem budynku było Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”, a następnie w latach 1980–1996 Centrum Tkactwa Warmii i Mazur, kierowane przez Barbarę Hulanicką, autorkę tkanin dekoracyjnych zdobiących Watykan i Biały Dom w Waszyngtonie[1].

W 2000 chylący się ku upadkowi budynek gruntownie wyremontowano. Obecnie w synagodze znajduje się Galeria Sztuki „Synagoga”, prowadzone przez członków Stowarzyszenia „Pojezierze”[1][2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Murowany z cegły ceramicznej, dwukondygnacyjny i orientowany budynek synagogi wzniesiono na planie zbliżonym do prostokąta, w stylu neoklasycznym na fundamentach z kamienia polnego. Posiada dach jednospadowy pokryty blachą. Zachowała się ozdobna fasada, rozczłonkowana pilastrami z dużymi otworami okiennymi zamkniętymi półkoliście oraz pięcioboczna apsyda[1][2].

Wewnątrz, główna sala modlitewna posiada płaski sufit oraz podłogę wyłożoną płytkami ceramicznymi. Zachował się również babiniec z drewnianą balustradą, podpierany przez dwa słupy. Wyposażenie wnętrza nie zachowało się do naszych czasów[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]