Synekliza tunguska
Synekliza tunguska – synekliza zajmująca zachodnią i częściowo środkową część platformy syberyjskiej, rozciągająca się pomiędzy tarczą anabarską i Sajanem Wschodnim. Występują tu strefy głębinowe pęknięć skorupy ziemskiej, wzdłuż których nastąpiło obniżenie syneklizy (z owymi pęknięciami związane są również występujące tutaj trapy). Na podłożu krystalicznym leży pokrywa osadowa o miąższości przekraczającej niekiedy 6 km. Na zachodzie występują wychodzące na powierzchnię utwory dolnego paleozoiku. W pozostałych częściach syneklizy dominują karbońskie, permskie i dolnotriasowe skały węglonośne, tufy i lawy[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Roman Biesiada, Tadeusz Lenczkowski, Lech Ratajski: Słownik Geografii ZSRR. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974, s. 28.
- ↑ Тунгусский угольный бассейн. Большая Советская Энциклопедия. [dostęp 2012-05-12]. (ros.).