Syzygites megalocarpus
 Syzygites megalocarpus na owocniku grzyba kapeluszowego | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Syzygites |
| Gatunek |
Syzygites megalocarpus |
| Nazwa systematyczna | |
| Syzygites megalocarpus Ehrenb. Sylv. mycol. berol. (Berlin): 25 (1818) | |
Syzygites megalocarpus Ehrenb. – gatunek grzybów z rzędu pleśniakowców (Mucorales)[1]. Jedyny gatunek monotypowego rodzaju Sysygites Ehrenb. 1818[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Syzygites, Syzygitaceae, Mucorales, Incertae sedis, Mucoromycetes, Mucoromycotina, Mucoromycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go Christian Gottfried Ehrenberg. Ma około 30 synonimów. Niektóre z nich:
- Sporodinia grandis Link, in Willdenow 1824
- Sporodinia pholiotae Moruzi & Ciocan 1963
- Syzygites grandis (Link) J.H. Burnett 1968[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Na opanowanym owocniku grzyba tworzy watowatą pleśń o barwie niebieskawej lub szarej[3].
Grzybnia wełnista, początkowo szara, potem brunatna, dobrze rozrośnięta. Wyrastają z niej sporangiofory, początkowo wzniesione, potem leżące, o wysokości 1–3 cm, 5–6-krotnie dichotonomicznie rozgałęzione, u podstawy z przegrodami. Zarodnie kuliste, wielozarodnikowe, w stanie dojrzałym brunatno-czarne, z półkulistą gładką, lub nieregularnie brodawkowaną kolumellą, pokryte cienką, bezbarwną błoną. Zarodniki gładkie, grubościenne, o zróżnicowanych kształtach; kuliste, elipsoidalne lub nieregularne i o długości 11–70 µm. Zygofory wzniesione, o wysokości do 3 cm, wielokrotnie rozgałęzione i zakończone brunatnymi, wydłużonymi, szydłowatymi gałązkami z kilkoma przegrodami. Na każdym zygoforze tworzą się liczne zygospory, ale dojrzewają tylko 2–6. Są kuliste lub beczułkowate, o długości około 300 µm z grubą, brunatną ścianą zewnętrzną (egzosporium), mającą liczne, tępo stożkowate zagłębienia. Z zagłębień tych wyrastają masywne brodawki utworzone z warstwy wewnętrznej (endosporium)[4]
Z kiełkującej zygospory wyrasta grzybnia lub sporangiofor[4].
-
Zygofory -
Sporangiofor -
Zarodnia -
Zygospora -
Zarodniki -
Sporangiofor
Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Syzygites megalocarpus w Ameryce Północnej i Południowej, w Europie i Azji[5]. Występuje również w Polsce[6].
Grzyb nagrzybny, saprotroficzny i pasożytniczy, rozwijający się na owocnikach wielu gatunków grzybów, ale tylko mięsistych. Pojawia się zarówno podczas deszczowej, jak i suchej pogody, ale tylko wiosną i jesienią. Preferuje owocniki grzybów już wcześniej zaatakowane przez inne pasożytnicze grzyby i rozwija się na nich aż do czasu ich zupełnego rozkładu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-10] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-10] (ang.).
- ↑ Michael Kuo, Syzygites megalocarpus [online], Mushroom Expert [dostęp 2023-11-10] (ang.).
- ↑ a b c Krzysztof Bitner, Grzyby jako pasożyty grzybów kapeluszowych, 1953, s. 695–697 (pol.).
- ↑ Mapa występowania Syzygites megalocarpus na świecie [online], gbif.org [dostęp 2023-11-10] (ang.).
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 95, ISBN 978-83-89648-75-4.