Szczyrbska Przełęcz
.jpg) Kolisty Staw z lodem i Szczyrbska Przełęcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2234 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′18,1″N 20°02′12,0″E/49,171694 20,036667
| |
Szczyrbska Przełęcz (niem. Csorbaer Scharte, Tschirmer Scharte, Tschirmer Scharte, słow. Štrbské sedlo, węg. Csorbai-hágó) – położona na wysokości 2234 m[1] przełęcz w głównej grani odnogi Krywania rozdzielającej na tym odcinku doliny Młynicką i Hlińską. Wcześniejsze źródła podawały jej wysokość jako 2237 m, 2291 m lub około 2180 m[2]. Szczyrbska Przełęcz znajduje się w tej grani pomiędzy Szczyrbskim Szczytem (od którego pochodzi jej nazwa) a Szczyrbską Turniczką, skrajną kulminacją wschodniej grani Hrubego Wierchu. Pomiędzy Szczyrbskim Szczytem i Hrubym Wierchem znajduje się jeszcze 5 skalnych zębów zwanych Szczyrbskimi Zębami i pięć przełączek między nimi, Szczyrbska Przełęcz jest najgłębszą z nich[3].
Poniżej Szczyrbskiej Przełęczy, w najwyższym piętrze Doliny Młynickiej, na wysokości 2105 m[1] znajduje się Kolisty Staw[4]. Na północ, do kotła lodowcowego o nazwie Małego Ogrodu, opada z przełęczy głęboki i kruchy komin o wysokości około 100 m. W dolnej części tkwi w nim zaklinowany głaz. górna część komina jest przewieszona[3].
Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Ernst Dubke, Hans Wirth, Johann Franz (senior), 9 lipca 1905 r.,
- zimą – Jerzy Krókowski, Stanisław Krystyn Zaremba, 27 grudnia 1926 r.[2].
.jpg)
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
- Ze Szczyrbskiego Kotła przez dolną część południowo-zachodniego zbocza Szczyrbskiego Szczytu; 0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia 30 min
- Od południa, z Doliny Młynickiej; I, od szlaku turystycznego 45 min
- Północnym żlebem, z Małego Ogrodu; III (?), 30 min[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ a b c Władysław Cywiński. Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.
- ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.