Szew czołowo-sitowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki ludzkiej. Szew czołowo-sitowy oznaczony strzałkami.

Szew czołowo-sitowy (łac. sutura frontoethmoidalis) – szew czaszki łączący kość czołową z kością sitową. Jest szwem liściastym[1].

U człowieka składa się z dwóch odcinków. Pierwszy łączy brzeg przyśrodkowy części oczodołowej kości czołowej, ograniczający wcięcie sitowe, z brzegiem bocznym blaszki sitowej kości sitowej. Drugi odcinek szwu tworzony jest przez tylną stronę listewki kości czołowej równoległej do brzegu przyśrodkowego jej części oczodołowej i blaszkę oczodołową kości sitowej[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.
  2. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 339, ISBN 978-83-200-4323-5.