Szew potyliczno-sutkowy
Szew potyliczno-sutkowy (łac. sutura occipitomastoidea) – szew czaszki łączący kość potyliczną z częścią sutkową kości skroniowej. Jest szwem harmonicznym[1].
U człowieka łączy zazębione brzegi dwóch kości: brzeg tylny części sutkowej kości skroniowej i część górną brzegu dolnego (brzeg sutkowy – margo mastoideus) kości potylicznej. Ku górze przedłuża się w szew węgłowy łączący kość potyliczną z kośćmi ciemieniowymi[2][3][4].
Zarasta (kostnieje) u bydła domowego w 4–5 roku życia, u konia domowego w 10–15 roku życia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 328.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 345.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 397.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
