Szpital przy ul. Krysiewicza w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szpital Dziecięcy przy ul. Krysiewicza
w Poznaniu
Ilustracja
Na pierwszym planie: kaplica św. Józefa
Data założenia

1855

Typ szpitala

dziecięcy

Państwo

 Polska

Adres

ul. Krysiewicza 7/8, Poznań

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szpital Dziecięcy przy ul. Krysiewiczaw Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szpital Dziecięcy przy ul. Krysiewiczaw Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szpital Dziecięcy przy ul. Krysiewiczaw Poznaniu”
Ziemia52°24′15,9660″N 16°55′46,9596″E/52,404435 16,929711
Strona internetowa

Szpital przy ul. Krysiewicza (pełna nazwa: Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu) – szpital dziecięcy zlokalizowany w przy ul. Bolesława Krysiewicza, w centrum Poznania, w Polsce. Jest najstarszym w Poznaniu placówką medyczną przeznaczoną do leczenia dzieci[1].

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Szpital został założony przez Siostry Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo w 1855, w zakupionej na ten cel kamienicy. Nosił wówczas (wraz z ochronką) nazwę Domu Miłosierdzia p.w. św. Józefa. W 1877 dr Ignacy Zielewicz przekształcił go w szpital. Od 1859 rozbudować planował go dr Bolesław Krysiewicz. Prace w tym zakresie przeprowadzono w latach 1902–1903 na dokupionych w sąsiedztwie działkach, a budowniczym był Ludwik Frankiewicz. Do historyzującego (renesansowo-klasycystycznego) budynku dobudowano część z licowanej, czerwonej cegły różnicując i uatrakcyjniając zabudowę ulicy. W latach 1903–1904 Roger Sławski wzniósł kaplicę św. Józefa i jeszcze jeden gmach szpitalny (neogotycki, trzyskrzydłowy, trójkondygnacyjny) w latach 1906–1907 (od strony południowej). Detal fasad tych gmachów wskazuje na wpływ myśli architektonicznej Oskara Hoßfelda. Gmach szpitalny nadbudowano w latach 1926–1930 dodatkowym piętrem wyposażonym w taras (cofnięty). Architektami byli Kazimierz Ruciński i Czesław Domaniewski[2]. Wokół dziedzińca stoją też m.in. budynek socjalny, budynek zabiegowy (ceglany) i budynek administracyjny z XIX wieku, jak również nowy dom zakonny z lat 80. XIX wieku (jego fasada wychodzi na ul. Szymańskiego). Część zabudowy uległa zniszczeniu w czasie walk o Poznań w 1945. W jej miejsce postawiono w 1953 nowy budynek szpitalny (odbudowę całkowicie zakończono w 1956[2]). Ostatnią inwestycją był budynek wzniesiony w 2001[1].

Kaplica[edytuj | edytuj kod]

Jednonawowa kaplica św. Józefa reprezentuje styl neoromański. Front wzbogaca rzeźba patrona. Wnętrze jest sklepione krzyżowo. Prezbiterium otoczone galerią z emporami. Wyposażenie z lat 50. XX wieku[1].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu zlokalizowane są: Kościół Świętego Krzyża, Park Jana Henryka Dąbrowskiego, Stary Browar, punktowce Piekary, Kupiec Poznański i Pomnik Starego Marycha.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 168, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
  2. a b Praca zbiorowa, Poznań - spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.27, ISBN 83-89525-07-0