Szymon Korpak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szymon Korpak
Proboszcz
Ilustracja
Ks. Szymon Kurpik odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
Data i miejsce urodzenia

16 października 1880
Drohobycz

Data i miejsce śmierci

28 maja lub 29 czerwca 1940
Przemyśl

Proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Medyce
Okres sprawowania

1927–1939

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1905

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Szymon Korpak (ur. 16 października 1880 w Drohobyczu, zm. 28 maja lub 29 czerwca 1940 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, działacz społeczny.

Pomnik upamiętniejący Szymona Korpaka w Medyce

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1880. W 1900 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Wyższym Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu[1]. Kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownego w Przemyślu. Tam 29 czerwca 1905 otrzymał święcenia prezbiteratu. Posługiwał jako wikary w parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kobylanach. W kwietniu 1909 jako wikary został przeniesiony do Sanoka[2][3]. Od tego czasu był w Sanoku tymczasowym katechetą w trzyklasowej szkole wydziałowej męskiej połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą[4][5]. W tym okresie był kapłanem parafii Przemienienia Pańskiego[6][7]. Na początku 1911 został przeniesiony do niemieckiego Hamburga z przeznaczeniem do pracy wśród Polonii[8]. W 1912 jako wikary został przeniesiony z Jasła do Sanoka na stanowisko katechety w trzyklasowej szkole wydziałowej męskiej w Sanoku połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą[9][10], od około 1913 imieniem Cesarza Franciszka Józefa[11]. W Sanoku był katechetą w Przemysłowej Szkole Uzupełniającej[12]. W tym okresie ponownie był kapłanem parafii Przemienienia Pańskiego[13][14][15]. Został działaczem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, którego był kapelanem[16][17][18].

Pozostając katechetą szkoły wydziałowej męskiej w Sanoku w kwietniu 1917 zdał egzamin konkursowy na proboszczów[19].

Od 1918 był proboszczem w parafii św. Stanisława Biskupa w Nozdrzcu[20]. W 1922 dobrowolnie zrezygnował z tej funkcji i został mianowany komendarzem w Medyce[21], gdzie był administratorem parafii, a po utworzeniu samodzielnej parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w 1927 został proboszczem[22]. Przyczyniał się do rozwoju infrastruktury parafii, także w okolicach miejscowości. Działał społecznie. Wsparł utworzenie oddziału Akcji Katolickiej. Wsparł powstanie Domu Ludowego, popierał działalność Towarzystwa Szkoły Ludowej, działał w Towarzystwie Gospodarczym, Kółku Rolniczym, Kasie Stefczyka. Był zaangażowany w działalność patriotyczną.

W 1929 otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu[23] (ponownie wyrozniony tym samym w 1933[24]).

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 najpierw został usunięty przez sowietów z plebanii, a 2 listopada 1939 aresztowany i osadzony w więzieniu przy ul. Czarnieckiego w Przemyślu. Pierwotnie został skazany na karę śmierci, po czym karę zamienioną na 10 lat pobytu w łagrze. Nie doczekawszy wywózki zmarł 28 maja lub 29 czerwca 1940 w więzieniu przemyskim. Nie jest znane miejsce jego pochówku.

Ksiądz Szymon Korpak został upamiętniony pomnikiem ustanowionym przy kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Medyce.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Drohobyczu za rok szkolny 1900. Drohobycz: 1900, s. 80.
  2. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 34 z 29 kwietnia 1909. 
  3. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5, s. 284, maj 1909. 
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 720.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 779.
  6. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1910. Przemyśl: 1909, s. 255.
  7. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1911. Przemyśl: 1910, s. 257.
  8. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 4 z 12 stycznia 1911. 
  9. ↑ Kronika. Przeniesienia i mianowania. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 38 z 22 września 1912. 
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 849.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 859.
  12. ↑ Władysław Sygnarski: Kronika Zakładu: Sprawozdanie Przemysłowej Szkoły Uzupełniającej w Sanoku za rok 1913/1914. Sanok: 1915, s. 4, 6.
  13. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1913). Przemyśl: 1912, s. 226.
  14. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1914). Przemyśl: 1913, s. 230.
  15. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1917). Przemyśl: 1916, s. 216.
  16. ↑ Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914., 1915., 1916., 1917., 1918. i 1919.. Sanok: 1920, s. 20.
  17. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-11-01].
  18. ↑ Dom TG „Sokół” w Sanoku – kalendarium. sokolsanok.pl, 2011-06-16. [dostęp 2015-11-01].
  19. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5-6, s. 103, maj-czerwiec 1917. 
  20. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 4-5, s. 83, kwiecień-maj 1918. 
  21. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5-6, s. 76, maj-czerwiec 1922. 
  22. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 6-7, s. 169, 1927. 
  23. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 12, s. 226, 1929. 
  24. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 2, s. 78, 1933. 
  25. ↑ Odznaczenie wybitnego działacza społecznego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 253 z 6 listopada 1937. 
  26. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 354 „za zasługi na polu podniesienia drobnego rolnictwa i pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szymon_Korpak&oldid=68315065”