Tętno dziwaczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Zobacz też: Tętno naprzemienne.

Tętno dziwaczne (łac. pulsus paradoxus) – zmniejszenie wypełnienia tętna lub jego całkowity zanik w czasie wdechu, z towarzyszącym obniżeniem ciśnienia skurczowego o ponad 10 mm Hg.

Klinicznie istotne tętno dziwaczne stwierdza się w czasie spokojnego oddychania, a jego dokładny pomiar jest możliwy przy użyciu sfigmomanometru. Tętno dziwaczne jest obecne, gdy I ton Korotkowa jest słyszalny tylko podczas wydechu.

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

Możliwe przyczyny obecności tętna dziwacznego:

  1. Tamponada serca.
  2. Zaciskające zapalenie osierdzia.
  3. Zatorowość płucna.
  4. Wstrząs.
  5. Astma i ciężka postać przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]