Tadeusz Bastgen
 podpułkownik dyplomowany łączności
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Władysław Jerzy Bastgen (ur. 12 kwietnia 1897 we Lwowie, zm. 19 grudnia 1962 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany łączności Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 kwietnia 1897 we Lwowie, w rodzinie Dymitra[1][2]. W 1915 złożył maturę w krakowskim Gimnazjum św. Anny[3].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika w korpusie oficerów łączności ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4], a następnie na stopień kapitana łączności ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[5]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 2 pułku łączności z Jarosławia był przydzielony do Oddziału IV Ministerstwa Spraw Wojskowych i służył przy Wojskowym Komisarzu Łączności[6][7]. Odbył Kurs 1925–1927 (VI promocja) w Wyższej Szkole Wojennej i uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. W 1928 jako oficer Sztabu Generalnego służył w 9 samodzielnym batalionie łączności w Brześciu[8]. Z dniem 1 marca 1929 został przeniesiony do 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko szefa łączności[9]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Głównego[10][11][12]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 31 marca 1933 przeniesiony w stan spoczynku[13].
Podczas II wojny światowej w stopniu majora był szefem sztabu Legii Oficerskiej istniejącej na przełomie 1940/1942 w ramach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika[2]. Zmarł nagle 19 grudnia 1962 w Londynie[2]. Był żonaty[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 lutego 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”[14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-03]..
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (4), s. 75, Maj 1963. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Sprawozdanie 1915 ↓, s. 62.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 969.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 886.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 12, 960.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 12, 877.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 619, 623.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 202.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 392.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 423.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 121.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 37, poz. 61.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum Nowodworskiego czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1915. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1915.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Kapitanowie łączności II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy łączności Polskich Sił Zbrojnych
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1962
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej