Tadeusz Prus-Więckowski
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 września 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Tadeusz Prus-Więckowski (ur. 15 grudnia 1898 w Podgórzu, zm. 2 września 1920 w okolicach Hrubieszowa) – żołnierz Legionów Polskich i armii austriackiej, podporucznik Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko–bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 grudnia 1898 w Krakowie-Pogórzu, w rodzinie Kazimierza i Bronisławy z Jankowskich[1][2]. Jako uczeń gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich, był żołnierzem w 4 pułku piechoty Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym z racji pochodzenia wcielony do armii austriackiej.
Od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim. W stopniu podporucznika dowodził 4. kompanią 4 pułku piechoty Legionów. Wraz z pułkiem walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Poległ w walce 2 września otoczony przez kawalerię armii Budionnego pod Hrubieszowem. "Otoczony przez oddziały kawalerii Budionnego, bronił się do ostatka, ostatnią kulą rewolwerową odebrał sobie życie. Zwłoki jego zostały przez bolszewików odarte z munduru i bielizny i pochowane później przez miejscową ludność w nieznanym miejscu"[2]. Pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari. 27 września został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1] (kwatera 45, rząd 6, grób 1 i 2[3]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4550[2][4]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nekrolog zamieściła matka, brat, bratowe i ciotki. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. 267, s. 9, 1920-09-26. Warszawa..
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 121.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PRUS - WIĘCKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-27].
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 58.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Lewicki: Zarys historii wojennej 4-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.