Tadeusz Puget

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Puget
Jerzy
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1900
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1977
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1918–1921
1939–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
AK ZWZ-AK
Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Jednostki

Warszawski Batalion Piechoty,
21 pułk piechoty,
2 dywizjon artylerii konnej,
VI Obwód Praga Armii Krajowej

Stanowiska

kwatermistrz V rejonu w VI Obwodzie Praga AK

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
(bitwa pod Cycowem),
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941) Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki
Grób rodziny Pugetów na cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Marek Puget (ur. 18 czerwca 1900 w Warszawie, zm. 1 grudnia 1977 tamże) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako obywatel francuski w rodzinie Jana Franciszka (przemysłowca) i Jadwigi z domu Tańskiej. Miał czterech braci: Mieczysława, Jerzego, Zbigniewa i Jana (dwóch pierwszych zmarło w dzieciństwie). Ukończył Gimnazjum Realne Mariana Rychłowskiego, należał do skautingu. W listopadzie 1918 wstąpił ochotniczo do odrodzonego Wojska Polskiego, początkowo w Warszawskim Batalionie Piechoty, wraz z którym wszedł w skład 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Następnie przeniesiony do 2 dywizjonu artylerii konnej, ciężko ranny w bitwie pod Cycowem (15–16 sierpnia 1920). W wyniku odniesionej rany na resztę życia pozostał z wadą słuchu. W II połowie 1921 (po tragicznej śmierci ojca w sierpniu tr.) przejął prowadzenie rodzinnego interesu – „Zakładów Introligatorsko-Graficznych Puget, Jarzyna Spółka z o.o.”. Po spłaceniu wspólnika został w 1935 jedynym właścicielem firmy, w tym samym roku przyjął obywatelstwo polskie[1][2].

Od jesieni 1939 w konspiracji – początkowo w Organizacji Wojskowej „Wilki”[a], następnie w Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. W 1942 objął stanowisko kwatermistrza V rejonu w VI Obwodzie Praga Armii Krajowej. W budynkach jego firmy i w jego mieszkaniu prywatnym odbywały się szkolenia i ćwiczenia oraz magazynowano broń i amunicję. Za zasługi położone na rzecz konspiracji odznaczony został w 1944 Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[b]. W czasie powstania warszawskiego przebywał na Pradze. Po wyzwoleniu stolicy otworzył ze wspólnikiem mały zakład prywatny, zlikwidowany w 1952. Na krótki czas wcielony został do Ludowego Wojska Polskiego[c]. Szykanowany za swą przynależność do Armii Krajowej. Pracował w wydawnictwach artystycznych (jako redaktor techniczny), w Spółdzielni Pracy „Marchlewski” (na stanowisku kierownika technicznego) oraz w biurze projektów Spółdzielni „Samopomoc Inwalidzka” (jako główny konstruktor). Działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, szczególną opieką otaczając rodziny kombatantów[3][2].

Od 1924 żonaty z Janiną z domu Siennicką (1904–1984), z którą miał córkę Wandę Martę (1925–2004) – łączniczkę Armii Krajowej w powstaniu warszawskim. Zmarł w Warszawie i spoczywa razem z żoną i córką na tamtejszym cmentarzu Powązkowskim (kwatera: 62, rząd: 4, miejsce: 6 i 7)[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Utrzymywał między innymi kontakty z oddziałem mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.
  2. Nadanie orderu nastąpiło na podstawie rozkazu Komendy Obwodu 6/XXVI nr 32 pers. 44.
  3. Informacja podana na podstawie: Tadeusz Puget. Biografia na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polak (red.) 1999 ↓, s. 82.
  2. a b c Tadeusz Marek Puget ↓.
  3. Polak (red.) 1999 ↓, s. 82-83.
  4. Cmentarz Stare Powązki: Puget, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]