Tadeusz Stecki (kapitan)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Stecki
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1864
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 1940
Milanówek

Zawód, zajęcie

kapitan żeglugi wielkiej

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Tadeusz Stecki (ur. 17 lutego 1864 w Sosnowcu, zm. 23 stycznia 1940 w Milanówku) – kapitan żeglugi wielkiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Leona i Walerii z domu Świątkowska. Od 1873 mieszkał w Odessie w związku z przeniesieniem służbowym ojca – pracownika rosyjskiej administracji celnej. W 1874 rozpoczął naukę w gimnazjum klasycznym zakończoną w 1882 uzyskaniem świadectwa dojrzałości. Następnie uczęszczał do Szkoły Żeglugi Handlowej w Odessie, którą ukończył w 1885. Od czerwca 1888 pracował jako porucznik żeglugi wielkiej w kompanii żeglugowej Rosyjskie Towarzystwo Żeglugi Handlowej (Русское общество пароходства и торговли – РОПиТ). Służył jako młodszy pomocnik kapitana na statkach pasażerskich i towarowych pływających między portami Morza Czarnego i Morza Śródziemnego. 17 marca 1890 przed państwową komisją egzaminacyjną w Odessie uzyskał  dyplom kapitana żeglugi wielkiej. Od 13 marca 1897 przez 21 lat pracował (najpierw jako oficer, później kapitan) we Flocie Ochotniczej (Доброво́льный флот), obsługującej linie dalekowschodnie. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej, jako chorąży rezerwy marynarki wojennej, został 12 lipca 1904 zmobilizowany do służby czynnej. Był oficerem nawigacyjnym statku „Смоленск”, przemianowanym podczas wojny na krążownik pomocniczy „Рион”. W tym miesiącu objął dowództwo zdobycznego okrętu „Formoza”. Miesiąc później został oficerem nawigacyjnym oddziału transportowców II Eskadry Oceanu Spokojnego. Po demobilizacji, 1 października 1905, wrócił do służby we Flocie Ochotniczej, gdzie wkrótce objął stanowisko kapitana i do 1914 dowodził statkami: „Володимир” (1907), „Нижний Новгород” (1910), „Могилев”, „Саратов”, „Петербург”, „Херсон” i „Киев”. Ponownie zmobilizowany podczas I wojny światowej, przewoził na transportowcu „Киев” amunicję z portów amerykańskich do Władywostoku i Archangielska. 1 sierpnia 1918 odszedł ze służby w rosyjskiej marynarce wojennej. 26 września 1918 przybył do Warszawy, a 15 maja 1919 został urzędnikiem cywilnym w Sekcji Ekonomicznej Departamentu dla Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych, której do 1922 podlegała marynarka handlowa. Uczestniczył w pracach nad zorganizowaniem szkolnictwa morskiego. Od sierpnia 1919 wchodził w skład komisji, która opracowywała statut i program nauczania dla przyszłej Szkoły Morskiej w Tczewie. Od 1 stycznia 1922 pracował w Ministerstwie Przemysłu i Handlu Departament Marynarki Handlowej (później Departament Morski Ministerstwa Przemysłu i Handlu), m.in. jako st. referent, radca ministerialny. 1 sierpnia 1931 przeszedł na emeryturę.

W latach 1925–1931 na łamach miesięcznika „Morze” publikował wspomnienia ze służby w rosyjskiej marynarce handlowej oraz wiele artykułów o rozwoju Polskiej Marynarki Handlowej i innych poświęconych problematyce morskiej.

Miał żonę Józefę z Górskich.

Został pochowany na cmentarzu w Milanówku.

Artykuły opublikowane na łamach miesięcznika „Morze”[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. z 1930 r. nr 15, poz. 25 za zasługi przy stworzeniu i rozwoju polskiej marynarki handlowej”.
  2. a b Tadeusz Stecki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2020-03-19] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Mielczarek, Stecki Tadeusz, [w:] Polski słownik biograficzny, t. XLIII, Warszawa-Kraków 2004-2005