Tadeusz Szaja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tadeusz Szaja (ur. 27 października 1925 w Sitnie koło Zamościa - zm. 18 lipca 1993 w Krakowie) – polski poeta.

Studiował na ANP oraz SGH w Warszawie. W latach 1940-1945 przebywał na robotach przymusowych w III Rzeszy. Z Niemiec powrócił w 1946. Po wojnie mieszkał w Warszawie, a później w Krakowie. Jako poeta debiutował w 1954 na łamach "Tygodnika Powszechnego".

Tomiki poezji[edytuj | edytuj kod]

  • Ziarno piachu
  • Wyrobisko pamięci
  • Odyseusz samotny
  • Utwory wybrane. Wiersze i opowiadania
  • Rok polski
  • Równowaga

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.