Tadeusz Włodek

Tadeusz Włodek – szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, jurgieltnik Jakoba Sieversa i Osipa Igelströma, cenzor sztuk teatralnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako członek wskrzeszonej Rady Nieustającej zaproponował 30 kwietnia 1793 wydanie żądanych przez posła rosyjskiego uniwersałów sejmikowych. Na sejmie grodzieńskim popierał traktat rozbiorowy z Prusami. Był członkiem konfederacji grodzieńskiej 1793 roku^[1]. Mianowany komisarzem policji, wbrew woli króla uzyskał przywilej prasowy i wydawał w Warszawie Gazetę Krajową. Był agentem tajnej rosyjskiej siatki szpiegowskiej w Warszawie, w okresie poprzedzającym wybuch powstania kościuszkowskiego^[2]. Po trzecim rozborze wyjechał na Litwę^[3].

W 1795 roku otrzymał od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywilej wydawania pisma. Pierwszy numer Kuriera Litewskiego ukazał się w 1796 roku w Grodnie. 1 kwietnia 1797 roku redakcja przeniosła się do Wilna. W 1815 roku Włodek sprzedał przywilej wydawania gazety Antoniemu Marcinowskiemu^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Volumina Legum. T. X. Poznań: 1952, s. 54.
↑ Bartłomiej Szyndler: Powstanie kościuszkowskie 1794. Warszawa: 1994, s. 43.
↑ ^a ^b AleksanderA. Śnieżko AleksanderA., Materiały do historii prasy na Litwie w XVIII i XIX w., „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego” (4), 1972, s. 534-540 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Antoni Trębicki: Opisanie Sejmu ekstraordynaryjnego podziałowego roku 1793 w Grodnie. O rewolucji roku 1794. Opracował i wstępem poprzedził Jerzy Kowecki. Warszawa: 1967.

[vl-1] Volumina Legum. T. X. Poznań: 1952, s. 54.

[pk-2] Bartłomiej Szyndler: Powstanie kościuszkowskie 1794. Warszawa: 1994, s. 43.

[:02-3] AleksanderA. Śnieżko AleksanderA., Materiały do historii prasy na Litwie w XVIII i XIX w., „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego” (4), 1972, s. 534-540 .

[1]

[2]

[3]