Tadeusz Zbigniew Zbiegień

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Zbigniew Zbiegień
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1901
Lubaczów

Data śmierci

8 marca 1997

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Jednostki

6 Pułk Strzelców Podhalańskich,
24 Pułk Piechoty,
Oficerska Szkoły Piechoty i Kawalerii Nr 1,
16 Kołobrzeski Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Tadeusz Zbigniew Zbiegień (ur. 24 sierpnia 1901 w Lubaczowie, zm. 8 marca 1997) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP i pułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 sierpnia 1901 w Lubaczowie[1][2], w rodzinie Romualda[2] (w 1914 oficjał kancelaryjny C. K. Sądu Powiatowego w Jarosławiu[3]). Uczył się w C. K. Gimnazjum w Jarosławiu, gdzie w 1918 ukończył V klasę[4].

W Wojsku Polskim został mianowany podporucznikiem piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927[5]. Służył w 6 pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju[6]. Następnie awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929[7]. W 1932 pozostawał w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. W latach 30. został awansowany na stopień kapitana piechoty[9]. Według stanu z marca 1939 był oficerem 24 pułku piechoty i pełnił funkcję dowódcy plutonu strzeleckiego przy Dywizyjny Kursie Podchorążych Rezerwy 27 Dywizji Piechoty[10]. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 podczas kampanii wrześniowej pełnił funkcję II adiutanta dowódcy 24 pułku piechoty[11].

Po zakończeniu II wojny światowej był oficerem ludowego Wojska Polskiego[12]. Służył w Oficerskiej Szkoły Piechoty i Kawalerii Nr 1, w 1945 w stopniu majora[13], w 1946 w stopniu podpułkownika był w kadrze Oficerskiej Szkoły Piechoty i Kawalerii Nr 1[12]. Od 22 października 1946 do 7 maja 1947 sprawował stanowisko dowódcy 16 Kołobrzeskiego pułku piechoty w Krakowie[14]. Według informacji opublikowanych po latach przez Instytut Pamięci Narodowej był podejrzewany o współpracę z obcym wywiadem, a sprawę w tym zakresie prowadził od 1946 do 1955 Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie[2]. Do końca życia był w stopniu pułkownika[15].

Zmarł 8 marca 1997[15]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 257 d-4-7)[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tadeusz Zbiegień. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-20].
  2. ↑ a b c Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie (1945) 1983–1990. Tadeusz Zbiegień. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-02-20].
  3. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 133.
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jarosławiu za rok szkolny 1918. Jarosław: 1918, s. 33.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 281.
  6. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 106.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 113.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 113, 437.
  9. ↑ a b Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 41.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 576–577 i 673.
  11. ↑ Aleksander Sałacki: Na straconych pozycjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 179-181. ISBN 83-11-07665-0. OCLC 834696058.
  12. ↑ a b c M.P. z 1947 r. nr 19, poz. 41 „za gorliwą pracę, oraz doskonałe wyniki pracy nad wyszkoleniem kadr oficerskich Odrodzonego Wojska Polskiego”.
  13. ↑ Stanisław Brzeziński: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki, 1943–1983. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984, s. 82.
  14. ↑ Adolf Stachula: Szósta pomorska: z dziejów Szóstej Pomorskiej Dywizji Piechoty 1944-1948. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, 1981, s. 298. ISBN 83-11-06602-7.
  15. ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: JOASIA GAJEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-02-20].
  16. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Zbigniew_Zbiegień&oldid=71164257”