Taewon sa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taewon sa 대원사
P'hyŏngwon sa
ilustracja
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość

góra Ch'ŏngbong

Rodzaj klasztoru

Klasztor buddyjski

Właściciel

chogye

Typ zakonu

żeński

Założyciel klasztoru

Yongi Yosa

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

548

Data zburzenia

1592–1598

Data reaktywacji

1685

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Taewon sa 대원사”
Ziemia35°21′18″N 127°48′25″E/35,355000 127,806944

Taewon sa (대원사 Klasztor Wielkiego Początku) – koreański klasztor. Jeden z najstarszych klasztorów Korei.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Niektórzy uważają, że klasztor został wybudowany w roku 503 na górze Ch'ŏnbong (która zasadniczo należy do masywu góry Chiri) przez mnicha-misjonarza Ado. Klasztor nosił wtedy nazwę Chukwon. Inni powątpiewają w to, gdyż "Ado" był ogólnym terminem określającym mnicha, więc założyć klasztor mógł każdy inny mnich w tym czasie. Najpewniej klasztor powstał w 548 roku i został założony przez Yongi Yosę buddyjskiego misjonarza, być może pochodzącego z Indii, który założył także inne klasztory w tym rejonie: Hwaŏm sa i Yŏngok sa. Jego pierwotna nazwa to P'hyŏngwon sa – Klasztor Spokojnego Wzgórza.

W połowie lat 600. Chajang wybudował słynną stupę, która istnieje do dnia dzisiejszego.

W 1260 roku mistrz sŏn Wŏno Ch'ŏnyŏng (1215–1286) przebudował i znacznie rozbudował klasztor. Był on piątym opatem znajdującego się w pobliżu klasztoru Songgwang. Zmienił on także nazwę klasztoru z Chukwon na Taewon (według pierwszej wersji). Równocześnie zmienił nazwę góry z Chungbong na Ch'ŏnbong[1].

W czasie japońskiej inwazji na Koreę w latach 1592–1598 został częściowo spalony. W 1685 roku mnich sŏn Ungwon przyprowadził tu swoich uczniów, z którymi odbudował klasztor i (oto druga wersja) zmienił jego nazwę z P'hyŏngwon na Taewon.

Klasztor stał się słynny ze swojej szkoły sutr.

12 stycznia 1914 roku klasztor uległ pożarowi. Do 1917 roku odbudowano 12 budynków.

W 1948 roku podczas rewolty Yŏsun w tym rejonie i potem w czasie wojny koreańskiej został opuszczony przez mnichów i niszczał. Został częściowo odbudowany w 1955 roku przez mniszkę Pŏbil. Od 1990 roku trwają dalsze prace rekonstrukcyjne na terenie klasztoru.

Klasztor otoczony jest siedmioma lotosowymi stawami.

Obecnie jest jednym z głównych klasztorów dla mniszek szkoły chogye. Podlega klasztorowi Haein.

Znane obiekty[edytuj | edytuj kod]

  • Pangwang-t'ap (dziewięciokondygnacyjna stupa) – Skarb Narodowy nr 1112
  • Muzeum Tybetu na terenie klasztoru

Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Eastward Books, Seul, Korea, str. 330 ISBN 89-952155-4-2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Str. 134