Taktyka motti

Jedno ze zniszczonych motti na drodze Raate (styczeń 1940)

Taktyka motti – taktyka fińskich wojsk stosowana w czasie II wojny światowej w walce przeciwko radzieckiej Armii Czerwonej. Polegała na rozdzielaniu dużych sił nieprzyjaciela na mniejsze grupy, a następnie okrążaniu ich i niszczeniu głodem oraz ogniem strzelców wyborowych, przy jednoczesnym manewrowym odpieraniu prób odsieczy.

Nazwa

Określenie „motti” pochodzi od sterty drewna. Fińscy drwale byli opłacani za liczbę motti, jakie udało się im naskładać. Zazwyczaj tworzyli oni jedno motti, znaczyli je i posuwali się dalej, podobny sposób postępowania z wrogiem można było zaobserwować w taktyce wojsk fińskich, które okrążały silniejsze oddziały wroga, izolowały je lub niszczyły, a następnie, posuwały się dalej i czyniły to samo z kolejnymi jednostkami nieprzyjaciela. Duża liczba fińskich żołnierzy była w „cywilu” drwalami i pracownikami leśnymi, stąd pochodzenie nazwy. Motti w polskiej terminologii wojskowej odpowiada znaczeniem terminowi „kocioł”.

Zastosowanie

Taktyka ta była wykorzystywana na dużą skalę podczas wojny zimowej, kiedy nieliczne, ale dobrze wyszkolone i dowodzone fińskie oddziały okrążały i rozbijały znacznie silniejsze siły wroga. Wyposażona w narty mobilna fińska piechota przenikała na flanki i tyły radzieckich kolumn zmotoryzowanych, gdy te posuwały się leśnymi traktami. Niespodziewanie atakując jednocześnie w kilku miejscach, Finowie zmuszali przeciwnika do rozczłonkowania swych sił, a następnie izolowali jego poszczególne grupy w tak zwane motti. Mniejsze motti były szybko likwidowane, natomiast większe oblegane i nękane do czasu aż się poddadzą.

Najbardziej spektakularnym przykładem zastosowania tej taktyki była bitwa pod Suomussalmi (7 grudnia 1939 – 8 stycznia 1940), gdy trzy fińskie pułki piechoty otoczyły i zniszczyły na leśnej szosie dwie radzieckie dywizje piechoty i brygadę pancerną.