Tarch
Tarch (ros. Тарч) – rosyjska tarcza z XVI–XVII wieku wyposażona w karwasz z rękawicą i ostrze, służąca do jednoczesnego zadawania ciosów i osłony przed ciosami wroga. Dawniej taka tarcza była uważana za powszechną na terytorium Carstwa Rosyjskiego, ale współcześni naukowcy kwestionują to, twierdząc że stanowiła rzadką w swej ilości „ciekawostkę” na polach bitew[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Tarch składał się z żelaznego rękawa noszonego na lewej ręce, do którego końca mocowano wąskie ostrze przypominające miecz. Tarcza była na tyle duża, że w górnej części posiadała otwór lub okienko o skomplikowanym kształcie poprawiające widoczność. Wyróżniała się bardzo dużą masą wynoszącą około 8 kilogramów, dlatego wyposażona była w paski do mocowania w celu odciążenia ramienia wojownika[1].
Z racji swojej wielkości i ciężaru, tarch używany był tylko w obronie rosyjskich twierdz, gdyż był wyjątkowo niewygodny w czasie starć na otwartym terenie. Rosyjscy artyści XIX wieku lubili przedstawiać tę tarczę, ilustrując epizody z militarnej historii Carstwa Rosyjskiego[1].
Wojna polsko-rosyjska 1609–1618[edytuj | edytuj kod]
-
Rosyjski wojownik z toporem i tarchem -
Oblężenie Smoleńska (1609–1611) przez Polaków. Rosyjski wojownik z szablą i tarchem -
Bitwa pod Moskwą (1612). Rosyjski wojownik pośrodku uzbrojony jest w tarch
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Тарч из собрания Оружейной палаты. История и легенда, Орленко С.П. (Москва). Memo-Randum.net. [dostęp 2022-09-11]. (ros.).