Tauberschwarz
 Tauberschwarz w winnicy nad rzeką Tauber | |
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Pochodzenie |
Niemcy |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
16156 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
czerwonoczarny |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
wczesne[1] |
| Klimat uprawy |
chłodny |
Tauberschwarz – czerwona odmiana winorośli, niegdyś typowa dla południowych Niemiec. Ocalona w latach 60. XX wieku od wyginięcia. Długa tradycja regionalna i rzemieślnicze metody uprawy pozwoliły na jej promocję przez ruch Slow Food[1].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
O odmianie zachowały się wzmianki jeszcze z 1726 roku, w dekrecie biskupa Würzburga[1]. Współczesne określenie Tauberschwarz jest udokumentowane od 1757, w prasie norymberskiej[1]. Pracownicy instytutu winiarskiego Weinsberg zebrali w latach 60. XX wieku sadzonki z prawdopodobnie jedynej zachowanej winnicy, nad rzeką Vorbach (dopływ Tauber)[1]. W 1994 odmiana zyskała urzędową akceptację i mogła być odtąd uprawiana komercyjnie[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Tauberschwarz należy do odmian dojrzewających wcześnie[1]. Skórki są cienkie[1]. Szczep jest mało wrażliwy na mróz[1]. Spośród chorób jest podatny na szarą pleśń[2].
Wina[edytuj | edytuj kod]
Wina są lekkie, o słabym kolorze[1]. W sprzedaży są dostępne wina jednoodmianowe z tauberschwarz[1].
Rozpowszechnienie[edytuj | edytuj kod]
Uprawy skurczyły się na początku XX wieku[1]. W 2008 odmiana była uprawiana w Niemczech na 14 ha: w Wirtembergii (9 ha), Badenii (3 ha) i Frankonii (2 ha)[2]. Przed II wojną światową tauberschwarz był uprawiany w Zielonej Górze[3]. Tę tradycję próbują wskrzesić niektórzy okoliczni winiarze[3].
Synonimy[edytuj | edytuj kod]
A. Jung wywnioskował podczas badań, że tauberschwarz jest synonimem tribidraga (primitivo)[1]. Nie przeprowadzono badań DNA i hipoteza nie została ani potwierdzona, ani obalona[1]. Wśród synonimów wymienia się blaue hartwegstraube, blauer hängling, corthum, elsässer, frankentraube, grobrot, grobschwarze, häusler, süssrot[1][4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 1038. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ a b Beschreibende Sortenliste. Reben. „Bundessortenamt”, s. 18, 179, 202, 2008. Hannover. ISSN 1430-9386. [dostęp 2015-03-12].
- ↑ a b Ewa Wawro: Winnice w Polsce. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2011, s. 94-96. ISBN 978-83-7763-043-3.
- ↑ Tauberschwarz w bazie danych Instytutu Uprawy Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2015-03-12]. (ang.).