Tell Dżassa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tell Dżassa (Tell Jassa, Tell Djassa, Tell Djassa el-Gharbi) – stanowisko archeologiczne położone w Syrii, w dorzeczu rzeki Chabur, w obrębie tzw. "trójkąta chaburskiego", czyli na terenie Górnej Mezopotamii[1].

Badania archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

Stanowisko badane było w latach 1988–1990 w ramach międzynarodowego projektu badań ratunkowych Western Hassake Dam Project, zorganizowanego przez Syryjski Departament Starożytności. W ramach tego przedsięwzięcia równolegle prowadzono badania na stanowisku Tell Abu Hafur, oddalonym o około 2,5 kilometra[2]. Wzgórze (po arabsku: tell) miało 16 m wysokości i 150 metrów szerokości. Wyróżniono cztery główne fazy zasiedlenia stanowiska, wszystkie datowane na trzecie tysiąclecie p.n.e.[2], czyli okres wczesnodynastyczny, przede wszystkim zaś w jego III fazę, datowaną na 2500–2300 p.n.e.[1] Fragmenty ceramiki hellenistycznej wskazują na ponowne osadnictwo pod koniec I tysiąclecia p.n.e.[1] Badaniami kierowali Maria Krogulska (1988) oraz Piotr Bieliński (1989–1990) pod auspicjami Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Niektóre naczynia ceramiczne z Tell Dżassa zostały przekazane Polsce przez stronę syryjską i trafiły do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie[1]. Jednym z najciekawszych znalezisk była ołowiana figurka, utożsamiana z boginią Isztar[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Tell Djassa [online], pcma.uw.edu.pl [dostęp 2019-07-29].
  2. a b Piotr Bieliński, Polish excavations in Northeast Syria 1988–1989., „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 1, 1990.
  3. Quenet i inni, "L'heure immobile" entre ciel et terre : melanges en l'honneur d'Antoine Souleiman., Brepols, 2012, ISBN 978-2-503-54500-4, OCLC 811334436 [dostęp 2019-07-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bieliński, P. (2012). A lead “Ishtar”-type figurine from Tell Djassa el Gharbi, w: Quenet, P., M. Al-Maqdissi, (eds.): „L’heure Immobile” entre ciel et terre. Melanges en l’honneur d’Antoine Souleiman (pp. 5–8). Turhout: Brepols, SUBARTU.
  • P. Bieliński, The third season of excavations in Northeastern Syria – 1990, „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 2, 1991, s. 94–101.
  • P. Bieliński, Polish excavations in Northeast Syria 1988–1989., „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 1, 1990, s. 17–25.
  • Krogulska, M. et alii (1988). Tell Djassa Al-Gharbi, Tell Abu Hafur, Informator Archeologiczny: badania, 22, 158–159

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]