Tensor sztywności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tensor sztywności (cijkl) to tensor określający liniową zależność pomiędzy odkszałceniem a naprężeniem. Zależność ta nazywana jest uogólnionym prawem Hooke’a. Tensor sztywności może opisywać dowolny liniowy materiał, także anizotropowy. Wykazuje częściowe symetrie:

Z tego względu dla ogólnego przypadku trójwymiarowego zawiera jedynie 21 istotnych składowych (zamiast spodziewanych 81)[1]. Dla uproszczonego przypadku materiału ortotropowego – 9 składowych, natomiast dla najbardziej powszechnego przypadku materiału izotropowego – 2 różne składowe[1]. W takim przypadku tensor sztywności dla prawa Hooke’a można zapisać przy pomocy stałych Lamé'go jako:

gdzie: λ i μ – stałe Lamégo, gtensor metryczny, δdelta Kroneckera (inaczej macierz jednostkowa)

Dla materiału nieliniowego tensor sztywności nie jest stały, a zależy od odkształcenia. W takim przypadku jego składowe odzwierciedlają chwilową sprężystość materiału, która po zmianie stanu odkształcenia, także może ulec zmianie. Tensor sztywności (c) wiąże z tensorem podatności (b) następująca zależność:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Grupy symetrii tensorów czwartego rzędu, [w:] Janina Ostrowska-Maciejewska, PODSTAWY I ZASTOSOWANIA RACHUNKU TENSOROWEGO, IPPT PAN, 2007, s. 105, ISBN 978-83-89687-02-9, ISSN 0208-5658.