Teodor Kulik
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Teodor Kulik, pseud. Bogdan (ur. 1895 w Chrząszczycach, zm. 1975) – powstaniec śląski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Opolu studiował teologię na uniwersytecie w Wrocławiu. Członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. 1 kwietnia 1914 roku został wcielony do armii niemieckiej, 23 października 1916 r. mianowany podoficerem, a 15 września 1917 r. aspirantem oficerskim. 5 lutego 1918 r. jako podporucznik objął dowództwo 10 kompanii w 330. Pułku Piechoty.
Od stycznia 1919 roku w Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, początkowo na stanowisku komendanta powiatu opolskiego. 6 czerwca 1919 r. aresztowany i więziony do 27 lipca. 15 października 1919 r, zgłosił się do dyspozycji władz wojskowych w Poznaniu, skąd został przydzielony do Oddziału Dowództwa Okręgu Generalnego Poznań.
16 lutego 1920 r. został skierowany na Górny Śląsk, gdzie do sierpnia pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału Wywiadowczego Polskiego Komisariatu Plebiscytowego. Uczestnik II powstania śląskiego jak kapitan i dowódca sotni w Policji na Górnym Śląsku. Od 6 maja 1921 r. dowódca Podgrupy "Bogdan" w III powstaniu śląskim. Uczestniczył w bitwie w rejonie Góry św. Anny. Podczas likwidacji III powstania szef Oddziału IV Sztabu Grupy "Północ".
Od 1 sierpnia 1921 r. do 1 marca 1922 r. kierownik Wydziału Politycznego Naczelnej Rady Ludowej na Górnym Śląsku. 19 kwietnia 1922 r. został powołany do służby wojskowej w 73 Pułku Piechoty, jednak wkrótce został zdemobilizowany.
Podczas kampanii wrześniowej był obrońcą Katowic. Od 11 października 1939 r. przebywał na emigracji. W 1947 r. wrócił do kraju, gdzie pracował na stanowiskach kierowniczych w przemyśle węglowym.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości z Mieczami[1] oraz Krzyżem Walecznych. Autor wielu prac wspomnieniowych z okresu powstań i plebiscytu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości. Monitor Polski 1931 nr 132 poz. 199. [dostęp 2018-03-03]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Powstań Śląskich - Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 262.