Teodozja Dzieduszycka
.jpg) Teodozja Dzieduszycka | |
| Imię i nazwisko urodzenia |
Teodozja Smarzewska |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
malarka, sanitariuszka, kurierka |
_-_Cmentarz_%C5%81yczakowski_(Lychakiv_Cemetery)_-_summer_2017_035.JPG)
Teodozja Dzieduszycka, z domu Smarzewska[1] (ur. 1882, zm. 8 marca 1919) – polska hrabina, malarka, sanitariuszka, kurierka, delegatka Tymczasowego Komitetu Rządowego we Lwowie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zajmowała się malarstwem[2]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej była przełożoną sanitariuszek szpitala wojskowego[3][4]. Wraz z Marią Opieńską i Marią Dulębianką, jako wysłanniczka Czerwonego Krzyża i delegatka Tymczasowego Komitetu Rządowego do zbadania położenia jeńców i internowanych w obozach ukraińskich, aby pomóc internowanym żołnierzom polskim, wyruszyła w niebezpieczną podróż do Stanisławowa, Kołomyi, Czortkowa, Mikuliniec, Tarnopola i Złoczowa[1]. Podróż odbywały konno wśród zasp śnieżnych, w czasie niezwykle ostrych mrozów. Od chorych jeńców polskich zaraziły się tyfusem plamistym[2]. Po powrocie do Lwowa witano je entuzjastycznie.
Zmarła 8 marca 1919. W jej pogrzebie uczestniczyli m.in. generał Tadeusz Rozwadowski, bryg. Czesław Mączyński i delegacja ukraińska z Lwem Hankewiczem[5]. Została pochowana na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera I, miejsce 5)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 167.
- ↑ a b c Groby dowódców i działaczy. W: W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 28.
- ↑ Semper fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 92.
- ↑ Ze skarbca kultury, 1970, s. 131 [dostęp 2017-09-08] (pol.).
- ↑ ogrodywspomnien