Teofil Zieliński

Teofil Wojciech Zieliński
	kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1895 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	przed 1916 – 1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Błękitna Armia; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Piechoty (LP); 3 Pułk Piechoty (LP); 4 Pułk Piechoty Legionów; 54 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych; 20 Pułk Piechoty Ziemi Krakowskiej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Teofil Wojciech Zieliński (ur. 18 grudnia 1895 w Krakowie^[1], zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Fryderyka i Katarzyny z domu Łaptaś^[1].

W czasie I wojny światowej służył w Legionach w 2 i 3 pułku piechoty.

Wstąpił do Wojska Polskiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 4 pułku piechoty Legionów oraz w 54 pułku piechoty Strzelców Kresowych.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 został zweryfikowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Służył w 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, gdzie był dowódcą plutonu^[2].

W 1924 roku został awansowany na kapitana piechoty. W 1929 został oddelegowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie^[3], a w 1935 do Szkoły Podchorążych Piechoty jako wykładowca historii wojskowości^[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora^[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

12 kwietnia 2010 r. na terenie Zespołu Szkół Agroprzedsiębiorczości w Zambrowie posadzono dedykowany mu "dąb katyński".

Jego synem był Andrzej Zieliński (1930-1997), profesor nadzw. Politechniki Rzeszowskiej, działacz opozycji antykomunistycznej w PRL i współpracownik Fundacji im. Brata Alberta w Radwanowicach^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
Krzyż Walecznych czterokrotnie^[7]
Srebrny Krzyż Zasługi – 1938^[8]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"^[1]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 635.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 182, 428.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 54, 805.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ TadeuszT. Isakowicz-Zaleski TadeuszT., Ludzie dobrzy jak chleb, Kraków 2010, s. 59-60, ISBN 978-83-929708-9-7 .
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 54.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 54.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003635-1] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 635.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923182,_428-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 182, 428.

[CITEREFRocznik_Oficerski193254,_805-3] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 54, 805.

[4] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[5] TadeuszT. Isakowicz-Zaleski TadeuszT., Ludzie dobrzy jak chleb, Kraków 2010, s. 59-60, ISBN 978-83-929708-9-7 .

[6] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.

[CITEREFRocznik_Oficerski193254-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 54.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_11_listopada_1938_roku,_s._54-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 54.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]