Teoria lokalizacji stref produkcji rolniczej

Model Thünena: 1: (biały) – strefa produkcji ogrodniczej i mlecznej; 2: (zielony) – las dostarczający paliwa (drewna); 3: (żółty) – strefa intensywnie uprawianych gruntów ornych; 4: (czerwony) – strefa wielkoobszarowych, ekstensywnych gospodarstw wiejskich; pozostały (ciemnozielony) – obszar wyznacza strefę, w której nie opłaca się żadna produkcja rolna

Teoria lokalizacji stref produkcji rolniczej – model przedstawiający rozmieszczenie różnych rodzajów produkcji rolnej wokół jednego centralnie zorganizowanego rynku zbytu jakim jest miasto. Autorem tej teorii jest Johann Heinrich von Thünen, XIX-wieczny ekonomista niemiecki. Była to jedna z pierwszych teorii lokalizycyjnych.

Thünen przyjął następujące założenia:

• istnieje tylko jedno większe miasto tworzące centralny rynek zbytu,
• istnieje jednorodna przestrzeń przyrodnicza,
• wszystkie grunty są jednakowo urodzajne,
• transport produktów do rynku centralnego odbywa się po liniach prostych,
• na rynku centralnym dochodzi do wszystkich transakcji.

Teoria Thünena stanowiła podstawę dla teorii Webera i Löscha.