Teoria skali produkcji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teoria skali produkcji - obok teorii cyklu życia produktu i teorii luki technologicznej jest jedną ze współczesnych teorii handlu międzynarodowego. Współczesne teorie handlu międzynarodowego można podzielić na neotechnologiczne oraz neoczynnikowe. W teoriach neotechnologicznych uwzględnia się zmiany spowodowane ciągłym rozwojem postępu technicznego. Natomiast teorie neoczynnikowe opierają się na zasadzie kosztów względnych, które dodatkowo uwzględniają zasoby naturalne oraz niejednorodność czynników produkcji: pracy i kapitału.

Skala produkcji[edytuj | edytuj kod]

Skala produkcji to miara ilości otrzymanego produktu przy uwzględnieniu ilości czynników produkcji.

Korzyści skali produkcji[edytuj | edytuj kod]

Statyczne i dynamiczne[edytuj | edytuj kod]

Teoria korzyści skali produkcji polega na szybszym zwiększaniu produkcji niż nakładów czynników produkcji. Korzyści wynikające z zastosowania tej teorii:

  • Statyczne – krótkookresowe korzyści, wskutek specjalizacji zwiększają się serie produkcyjne i serie sprzedaży. Prowadzi to do obniżenia jednostkowych kosztów wytwarzania dzięki zmniejszeniu częstotliwości przestawiania aparatu produkcyjnego, wzrostowi wydajności pracy zatrudnionych, rozłożeniu kosztów stałych (np. kosztów projektowania) na większą liczbę jednostek, a także dzięki dokonywaniu drobnych, stopniowych usprawnień stosowanej techniki produkcji (ulepszeń sposobu wytwarzania w związku z kumulowaniem doświadczeń produkcyjnych itd.).
  • Dynamiczne (średniookresowe i długookresowe) – mają miejsce, gdy występują bardziej radykalne zmiany technik produkcji i obrotu handlowego. Powoduje to m.in. poprawę technologii wytwarzania, zwiększenie zdolności produkcyjnej urządzeń czy wzrost ich sprawności.

Wewnętrzne i zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Korzyści wewnętrzne – korzyści wewnętrzne zazwyczaj dotyczą korzyści jednego przedsiębiorstwa.
  • Korzyści zewnętrzne- ten rodzaj korzyści odnosi się do korzyści jakie przedsiębiorstwa zyskują w ramach jednej gałęzi gospodarki.
    • praca – specjalizacja rynku pracy w regionie powoduje obniżenie kosztów pracy;
    • kooperacja – dzięki rozwojowi jednych przedsiębiorstw możliwe jest zawieranie przez nie współpracy z innymi, czy to z danego regionu czy sektora przemysłowego;
    • rozwój usług – rozwój firm jednego sektora w danym regionie pociąga za sobą stabilizację rynku w innych dziedzinach np. ubezpieczeniach lub usługach bankowych.

Rosnące, stałe i malejące[edytuj | edytuj kod]

  • Rosnące korzyści skali – mają miejsce, gdy wraz ze wzrostem czynników produkcji np. 2 razy produkcja wzrasta np. 3 razy (każda dowolna liczba powyżej 2);
  • Stałe korzyści skali produkcji- wraz ze wzrostem czynników produkcji np. 2 razy produkcja wzrasta również 2 razy (produkcja zawsze rośnie o taką samą wartość o jaką zwiększają się czynniki produkcji);
  • Malejące korzyści skali- w tym przypadku czynniki zwiększamy np. 2 razy ale skala produkcji wzrasta już tylko np. 1,5 raza (skala produkcji nadal rośnie, ale jej wzrost jest wartością mniejszą niż nakład czynników produkcji).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]