Teresa Arklowa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Teresa Arklowa, z d. Blumenfeld[1][2] (ur. 1861 we Lwowie, zm. w lipcu 1929 w Mediolanie[1]) – polska śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była żoną austriackiego lekarza wojskowego[2]. Ukończyła studia w konserwatorium we Lwowie[1], kształciła się też w Wiedniu w szkole śpiewu Marie Louise Dustmann[2]. Zadebiutowała na scenie w 1884 roku rolą Walentyny w Hugonotach Giacomo Meyerbeera[1][2]. W latach 1884–1886 występowała we Lwowie i w Krakowie[1][2]. Od 1886 roku przez kilka lat występowała za granicą, m.in. w Pradze, Paryżu, Wiedniu, Budapeszcie, Hamburgu, Madrycie, Barcelonie, Lizbonie, Londynie i Odessie[2]. W madryckim Teatro Real wzięła udział w prapremierze opery Emilia Serrana Doña Juana la Loca[1]. Występowała także na scenach włoskich, w 1891 roku zadebiutowała na deskach mediolańskiej La Scali rolą Wenus w Tannhäuserze Wagnera[1]. W 1898 roku wróciła do Lwowa, w 1899 roku występowała w Warszawie i Krakowie[1][2]. W 1900 roku osiadła na stałe w Mediolanie, gdzie prowadziła szkołę śpiewu[1][2]. W latach 1903–1905 zarejestrowała kilka nagrań płytowych dla wytwórni G&T oraz Fonotipia[1].
Kreowała m.in. tytułowe role w Aidzie i Normie, partie Leonory w Trubadurze, Seliki w Afrykance, Amelii w Balu maskowym, Elzy w Lohengrinie, Senty w Holendrze tułaczu, Desdemony w Otellu[2].